Sólskin - 01.07.1967, Síða 51

nýtur, og hefur hann svo ferðazt lengi, að hann
hefur enga von um að fó ósk sinni framgengt.
Einhverju sinni kemur hann í stóra, fjölmenna
borg, og falar hann þar sem annars staðar
gripi af mönnum og fœr engan, þann er hon-
um leikur hugur ó. Hann fréttir, að skammt
fró borginni býr dvergur einn, hinn mesti völ-
undur að hagleik. Dettur honum í hug að finna
dverginn og freista, ef hann fengist til að smíða
honum einhvern dýrgrip. Fœr hann sér leiðar-
vísi til dvergsins, finnur hann heima að inni
sínu og ber upp fyrir honum erindið. Dvergur-
inn kvaðst að mestu hœttur smíðum, og gœti
hann ekki aðstaðið þetta fyrir kóngsson. En
klœði eitt kvaðst hann eiga, sem hann hefði
gert sér ó yngri órum, og kvaðst trauður til að
lóta. Kóngsson spyr, hver sé nóttúra klœðisins,
eða hver not megi af því hafa. Dvergur segir,
að ó klœðinu geti maður farið um allan heim
og jafnt loft sem lög. Eru, kvað hann, ó það
ristar rúnir, sem só verður að nema, er stýra
vill klœðinu. Skynjar nú kóngsson, að vart
megi fó betri dýrgrip, og biður því dverginn
fyrir hvern mun að selja sér klœðið. Hann var
tregur til. En er hann heyrir, hvað við liggur,
49
Sólskin — 4