Sólskin - 01.07.1967, Síða 55

tók hún að mœla við menn. Varð af þessu
öllu saman óumrœðilegur fögnuður við kóngs-
hirðina, af heimkomu brœðranna og endur-
lífgun kóngsdóttur. Líða svo fram stundir, til
þess er kóngsdóttir er orðin albata, að þó er
stefnt fjölmennt þing, og ó því þingi eiga þeir
brœður að leggja fram gripi sína. Elzti bróðir-
inn gengur fyr$t fram og sýnir sjónpípu sína,
og segir hann og sýnir, hvert gersemi hún var,
og að fyrir hana hafi lífi hinnar fögru kóngs-
dóttur orðið bjargað, því að hann hafi í henni
séð, hvernig ó stóð í borginni. Þykist hann því
vel að kominn að fó kóngsdóttur. Þar nœst
gengur fram miðsonurinn og sýnir klœðið, og
til hvers það er nytsamlegt. Hann segir lítið
gagn mundu hafa orðið að því, þó að bróðir
sinn hefði séð fyrstur veikindi kóngsdóttur, ef
klœðið hefði ekki verið, því að ó því kom-
umst við til borgarinnar til að bjarga kóngs-
dóttur, og tel ég, að klœðinu sé það mest að
þakka, að kóngsdóttir deyði ekki til fulls, —
segir kóngsson. Nú lagði yngsti bróðirinn fram
eplið og mœlti: — Fyrir lítið hefði komið sjón-
pípan og klœðið, ef eplið hefði ekki verið til
að bjarga lífi kóngsdóttur. Því að hvert gagn
53