Sólskin - 01.07.1967, Síða 66

öðru hvoru og svívirðir kóng fyrir seinlœtið.
Halda þeir svo ófram til hallar konungsins. En
er þeir eru þar komnir, hrópar hinn eineygði
karl ó systur sína og spyr, hvers hún óski, er hún
hafi ómakað hann svo langa leið. Segir hún
honum þó alla mólavexti og biður hann leysa
kóng sinn af þeim vandrœðum, sem fyrir hann
voru lögð. Hann kveðst þess albúinn og þó
ekki vi Ija tefja.
Halda þeir nú þegar af stað, og segir ekki
af ferðinni, fyrr en þeir koma til hins gamla
konungs. Boðar ungi kóngurinn föður sínum
komu sína, og að hann hafi með að fara það,
er hann hefði krafizt hið fyrra órið. Óskar
hann, að þing sé kvatt, svo að hann geti þar
af hendi innt þrautirnar. Er nú svo gert, og er
þar komin drottning og margt annað stór-
menni ósamt konungi. Er nú tjaldið fyrst fram
lagt, og finnur enginn maður að því. Því nœst
afhendir hinn ungi kóngur föður sínum lœkn-
ingavatnið góða, og er drottning lótin bergja
ó því, til að dœma um, hvort það sé hið rétta
lœkningavatn eða ekki, og hvort það sé tekið
ó réttum tíma. Segir drottning, að svo sé.
Þó segir hinn gamli kóngur: — Nú er eftir
64