Sólskin - 01.07.1967, Page 71

hefði fengið perluna, en Gyðingurinn svaraði,
að hún vœri gjöf fró drottni. Hinn kvaðst halda,
að hún mundi vera þúsund silfurpeninga virði,
og það vildi hann gefa fyrir hana. Samt réð
hann honum til að leita heldurtil annars manns,
er hann nafngreindi, því að hann vœri ríkari
og hefði betur vit ó perlum. Fór hann því með
hana til manns þessa og sýndi honum perluna.
Sagði hann: — Hún er sjötíu þúsund silfurpen-
inga virði. — Borgaði hann þetta út í hönd,
og sendi Gyðingurinn eftir tveimur daglauna-
mönnum til að bera fé þetta heim til sín. Á
leiðinni kom til hans förumaður og mœlti: —
Gef mér dólítið af því, sem guð hefur lótið
þér óskotnazt. — Þó sagði Gyðingurinn: — í
gœrdag stóð eins á fyrir mér og þér. Taktu
og eigðu hélminginn af fé þessu. — Þegar
Gyðingurinn var búinn að skipta fénu og hvor
um sig hafði sinn part ó milli handa, þó mœlti
förumaðurinn: — Eigðu nú sjólfur fé þetta,
og fylgi þér guðs blessun. Ég var sendur af
drottni til að freista þín. — Guði sé lof og
þökk, — svaraði Gyðingurinn. Lifði hann
áhy99Íulaus og í allsnœgtum, það sem eftir
var œvinnar.
69