Sólskin - 01.07.1967, Page 76

sem aðrir eiga. Við skulum óska okkur að eign-
ast hann. —
— Það finnst mér ekki ómaksins vert, —
svaraði bóndinn, — ef við vinnum vel og vegn-
ar sœmilega þetta órið, getum við sennilega
keypt geirann og eigum samt óskina eftir. —
Og svo unnu þau af kappi allt órið, og aldrei
hafði þeim gengið jafn vel. í órslokin gótu
þau keypt akurgeirann og höfðu þó talsvert
fé afgangs.
Nú fannst konunni heillaróð að óska sér að
eignast kú og hest. Bóndinn lét glamra í skild-
ingunum í vasa sínum og sagði: — Ekki skul-
um við eyða óskinni í slíka smómuni, heillin
góð. Kúna og hestinn eignumst við hvort sem
er. —
Og það varð orð að sönnu. Um nœstu óra-
mót höfðu þau eignazt andvirði kýrinnar og
hestsins og meira en það. Þó neri bóndi glað-
ur höndum saman og sagði: — Enn eigum við
óskina eftir og höfum þó eignast allt, sem við
viljum. Þetta kalla ég meira en lítið lón! —
En konan taldi um fyrir manni sínum, að
lóta nú ekki dragast lengur að nota óskina. —
Ég botna ekkert í þér, — sagði hún; — óður
74