Sameiningin - 01.11.1889, Síða 22

—150
sækja öll sín gögn til þeirrar bókar, sem er hin eina al-
gilda regla fyrir trú, kenning og líferni kristinna manna.
J)eir, sem koma vilja á einhverri breyting til hins betra
í trúarlegu tilliti, kalla fólkið til iðrunar og apturhvarfs
og koma kærleikanum’ til hins friðþægjandi frelsara inn í
hjörtun, verða að gjöra það með nýja testamentið í hönd-
unum. það væfi sannarlega undarlegt, að ætla sjer að re-
formera kirkju Krists með því að leggja nokkra aðra bók
til grundvallar, hvort sem hún heitir Agsborgarjátning, fræði
Lúters, Vídalíns postilla eða Helga-kverA það hefur víst
engum af oss, sem barizt höfum fyrir málum kirkju vorr-
ar hjer fyrir vestan, nokkru sinni komið til hugar. Eitt
af því, er oss liggur þyngst á hjarta, er það, að kenna
fólki voru að taka biblíuna ofan af hyllunni og láta hana
hjer eptir verða þess lcærustu guðsorðabók, í staðinn fyrir
postillur og húslestrarbækur. Til þess að stuðla til þess,
að þetta verði gjört, er kennsla í biblíunni sjálfri látin
fara fram á hverjum sunnudegi á sunnudagsskólum safnaða
vorra, þar sem þeim á annað borð iiefur verið komið á.
þar er unglingunum kennt að lesa í biblíunni frá því þeir
verða læsir og þangað til þeir eru um tvítugt, og hinar
ýmsu bækur hennar eru útlistaðar fyrir þeim, eptir því
sem föng og efni eru á. Jeg trúi ekki öðru, en þeim af
bræðrum vorum heima, sem á annað borð er nokkuð annt
um kristindóminn, þætti það fögur sjón, ef þeir sæu um
200 unglinga saman komna í drottins húsi nokkurn tíma
á hverjum sunnudegi, og vera að njóta kennslu og upp-
fræðslu í biblíunni af ekki færri en 20 kennurum. þá
sjón gætum vjer sýnt þeim í þeim af söfnuðum vorum, sem
fjölmennastur er og lengst á leið kominn, og jeg trúi því
ekki, að þeir fengjust þá ekki til að viðurkenna, að þar
hefur eitt spor verið stigið, og það all-langt, til að kenna
fólkinu að lesa biblíuna og elska það orð, sem hún talar
til mannanna.—Hjer er þá eitt atriði enn, sem vjer höf-
um ritað á vort kirkjulega prógram, og sem oss virðist
enwan veginn lítils virði.
I sambandi við þá fræðslu, sem sunnudagsskólar vorir
*) Sbr. ummæli sira Matthíasar í LýS,