Sameiningin - 01.11.1889, Qupperneq 27

—155—
setjum svo, aS nýi biskupinn haíi látiö ];a‘5 í ljósi, aS
honum væri til einkis aS sækja um prestakall þetta vegna
þeirrar trúarvillu, sem borin væri á hann í „Isafold““.
Af góðum og gildum ástæðum hefur B. J. ekki svarað
þessu, því sök bítur sekan. Fátt getur verið lúalegra, en
þessi aöferð, sem höfðingjarnir í Reykjavík beittu gegn M.
J. „Isafold" er látin bera á hann trúarvillu til þess, að
fá ástæSu til að ganga .fram hjá honum og taka fram yfir
hann þann mann, er í engu tiliiti getur við hann jafnast,
og sem hvorki er andríkari prjedikari nje meiri reglumað-
ur, en meginþorri liinna í&lenzku presta. Og enn þá lúa-
legra var það að bera í þessum tilgangi á M. J. þá trú-
arvillu, sem er algeng meðal hinna íslenzku piesta, og
ekki svo mjög „illa sjeð á hinum hærri stöðum“ í höfuð-
stað Islands. Og hve mikil alvara hafi fylgt þessu trúarvand-
læti kirkjustjórnarinnar, geta menn sjeð á því, að vegna
trúarvillu gat M. J. ekki verið prestur í Reykjavík, en á
Akureyri mátti hann vera. það er ekki að undra, þótt M.
J., af gremju yfir þessari lúalegu aðferð, leiddist til að rita
hina alkunnu grein sína í 22. t.bl. „Fjallk.“. þar beinir hann
auðsjáanlega þessum orðum til B. J. „þess vegna er morð
og stórþjófnað að skoða sem tikölulega skaðlitla glæpi hjá
þeim glæp, að vopna hleypidóm almennings og valdamanna
gegn þeim mönnum, sem af köllun og kristilegri trú vilja
reyna að vekja nýjar lífs- og trúar-skoðanir í spilltum og
sofandi söfnuðum“. þessi orð benda á það, að M. J. hafi
verið dálítið gramur í hug, þegar hann skrifaði grein sína,
og því er eigi ólíklegt, að hann hafi tekið heldur djúpt í
árinni, er hann fór að lýsa trúarskoðun sinni. Hann hef-
ur því að líkindum skrifað miklu ineira, en hann hefði
gjört við rólega yfirvegun og íhugun. þegar þessi grein
M. J. kom út, var mikið rætt um hana manna á meðal.
Auðvitað þagði kirkjustjórnin og allir hinir íslenzku guð-
fræðingar. þá skipti auðvitað engu, þótt grundvallarsann-
indum kristinnar trúar væri neitað af prestum þjóðkirkj-
unnar. „Fjallk." skoraði „á kirkjustjórnina hvað eptir ann-
að að taka til máls, en þegar hún svarar engu, þá lætur
blaðið jiess getið, að hún ef til vill hafi veður af því, að