Freyja - 01.12.1902, Blaðsíða 40

frcístíngtt. Þó IvOnitn»srIki lieintsins lékju á reiðískjfilfíj mynrii Iianu
ekki vita af því, meðan klúbbnrinn lians fœri cklti fi höfuðið. F r a in-
g i r n i hans næði ekki lengTa en til þess að eiga sjílfur falleg föt og
góða liesta. Hann myndi skorta viljaþrek gegn ölíu iflit og yrði sjálfur
hluttakari og fromuðnr þess. Einskis nýtur þáttur í mannfífskerfinu —.
Ó, var það barnið _ sonur Iiennar, sem hún málaðr þannig í huga sfn-
tim _ þessí elskaða, veíklulega nýja sál 1 Og sto kom þessi hnignun
— þetta rnyrkur.
Kei I nei, fiún má til að sigra það. Hún má ekki deyja. barna
var starfsvið hennnr og nög að starfa. Ómögnlega mátti hún deyja.
Ilún gat ekki lmgsað tíl þess að h a n n yrði eins og hún hafði verið,
cins og þó hlytí að verða, ef Tiún lifði eklci tíf að koma í veg fyrir það.
Hann yrði þróttlaus til að standa á móti hinu illa, af því að hún hafðí
engan þrótt gefið honum. Ilann heíði enga löngun til góðs, af því hún
gaf honum enga, hann yrði léttur á vog tilrerunnar, af þvf hún gaf
honum ekkert gildi. Ilún má fil að lifa til að leiða hann fram lijá freist-
^ngunum, af því að hún ein myndi Rannast við þær. Sýna honuni
hættuna, Qnna sjálf og sýna honum æðra takmark, og hjálpa honum
gegnum allar þær hættur, sem hlytu að liggja fyrir Iionnm, af því að
hann var hennarson, — hættum, sem honn annars hlyti að falla fyrir.
Þessi kona — tilvonandi fóstra hans, sem læknirinn átti að koma með,
yrði að fara án hans, Þeir gætu geíið henni eitthvert annað harn, þvf
liennar son gat hún ekki fengið. Verið gat að hún væri hetri kona og
að barnið inndrykki mcð hrjóstamjólk hennar meira viljaþrek. En frá
móðurinni inr.drykki það móðurástina, sem ein gæti frelsað það.
Eldurinn kulnaði og allt v&r hljótt í salnuin. Hjúkrunarkonan
dottaði í stólnam og jafnvel rósirnar hneigðu höfuð sín hljóðlega, svo
þær ekki vektu barnið og móðurina, af hinum væra, djúpa cndurfæð-
ingar svefni.
III.
Það vaf ekkí nema eitt herhergi í hjálkakofanum í skógarrjóðrinu.
Sulnarnætur-máninn helti silfurgeislum sínum inn um dyr og glugga
og uppljdmaði það ineð fegurð sinni.
Hin unga móðir, sem lá þar ein með frumburð sinn, liafði gjört
al'.t scm hctíni var unnt til að gjöra þetta lélega heimili viðnnanlegt,
þar til annað betra fengist í þess stað. Nokkrir innanliúss niunir, svo
scnt skrautleg veggtjöld, og stór kvísl af hjartarhorni ásamt nokkrum
Vopnum er þar héngu, sýndu menjar af höfðingjaættum og fornri
nuðlcgð.
Hjúkrunarkonan, sem- var úr niargra rnílna fjarlægð. — Ein af
þeim sem liin unga móðir hafði hjálpað, þá er skæð hitaveikis drepsótt