Freyja - 01.12.1902, Blaðsíða 12

6
Iiann á J(5n, svo Tiann fjell. Síðan var farið út ineð skriðljós og pekktu
menn þar Jön feðnda, fiafði skotið komið í fótinn fyrir neðan hnje og
var Iiann svo skaddaðnr, að læknirinn varð að taka af fótinn, og gekk
Jón eptir það við trjefót alla æfir Um þetta leyti varð hann að selja
jörðina npp í sknldir, cg fór svo við vonarvöl um hríð, þangað til
hann dö aumuin dauca í niðursetu hjá manni þeim, sem keypt
hafði jörðina.
Sagan er þá sugð; hftn er skráð til þess, að ég og þú skyldum
láta Jóns víti verða okkur að varnaði. Það ldýðir reyndar að drekka
vin stöku sinnum sér til gamans, t. a. m. í heimboðum og á lnitíðumr
ef skynsemis er gætt og siðsemis, því að víst hefur drottinn ætlast
til, að menn skyldi nota sjer hinn ágæta vingróður, eins og annað
gott, sem liann hefur veitt. Þó viljum vér sízt hvetja neinn til þeirrar
nautnar, því að þess eru of mörg dæmi að menn skortir stillingu til að
halda hóf í henni, og hafa með hóíleysi sínu bakað sér bæði smán og
vanheilsu. Þó ber enn meiri liófs að gæta, ef óblandað brennivín er
drukkið og ætti alls eigi að bergja á því, nema annaðhvort með læknis-
ráði eða til þess að hressa á því mann, sem mjög hefði tekið nærri sjer
eða hefði mætt vosi og kulda, en enginn ætti að gjöra það að gamni
sínu og einn sér, að drekka það, því að það kemur hverjum í koll, sem
t'ðkai' það til lengdar og gætir eigi hófs; en hófsmenn eru ffiir í þeim
hlut. Þess er sjaldan iangt að bíða, að þeir sem drekka brennivín að
jafnaði og við eérhvert tækifæri, sem þeim býðst, verði drykkjurútar.
Drykkjurúturinn er óhæfur til allra starfa, spillir heilsu sinni, veikir
sálarðfl sín, eyðir fjármunum sínum og sinna, og verður að lokunum
aumastur ailra manna, en þó er hann eigi brjóstumkennanlegur, því að
hann er viljandi valdur að böli sínu. Já, því er miður, að það er dag-
satt, þó ótrúlegt sé að þess eru ótal dæmi, að brennivínsdrykkjurútar
hafa bakað sér með ofdrykkju sinni vanheilindi og liafa svo dáið aunr
um dauða, og ef til vill fyrir tímann, Hörmung er því til þess að vita,
ef þeir foreldiar væru til meðal okkar Islendinga, scm gefa börnum
sínum að bragða þenna hfiskasamlega drykk, því að vera má, að það
verði undirrót til þess að börnin, þegar þau stálpast, leggist í ofdrykkju
og deyji döprum drykkjumannsdauða! Það lýsir frfimunalegu samvizku-
leysi og fantaskap, þegar lyfsalar og læknirar sem eiga að hjfilpa sjúkl-
ingum, til þess að ná heilsu aptur, hafa brennivín, optast margsvikið
og baneitrað, á boðEtólum og ginna menn til Jiess að kaupa það, í stað
þess með skynsamlee'um fortölum að benda mönnum á skaðsemi ofnautn-
ar áfengisdrýkkj; í->vi ver, þeir finnast initt á meðal vor, og eru hafð-
ir í hávegum, í stað þess að þeir ættu að mæta fyrirlitningu allra góðra
manna.
Dr. Af. Halldorsson.
J