Freyja - 01.12.1902, Blaðsíða 56

fiann haföldu drynjandi þrdír r
Hvort komi hún aftur? En hörpuströng- filjött*
Eg hreifi, og þá verður sveininum rótt,
Ég kem þar sem fangf í fjötrunum þreyrr
í fúlnm og ineinþröngum klefa,
því hann var ei funílinn eins „hvftur'1' og þeir
sem lieilrœði þjóðinni gefa.
Ilann grætur í hlekkjum á ír&rmbedi um nótt.—
Eg hörpuna stilli, þá sofnar fia-rm rótt.
Eg kcm þar sem föpúka gj'aldið er greitt,
liann getur ei sofið um nætur_
Eg hörpuna stilli, l>ann heyrir ei neitt
því hærra í gullinu lætur.
Menn skilja’ ekki hörpunnar himueska raál!
ef hjartað er gaddað og féblinduð sál.
P. S. PÁussasE.
Uf ■
f= ■ • '"i: =1
a- .............—......=Á'
Vor.
Vaka’ á ströndum ugla' og örn,
akralöndin hitna,
kvakar önd á hverri tjörn,
klakaböndin slitna.
Haust.
Hvltri tindar klæðast fönn,
knýtist rindum hölugljáin,
brýtur vindur bratta hrönn,
bítur hindin sölnuð stráin.
Morgunn.
Röðull hefst á himin bláan,