Freyja - 01.12.1902, Blaðsíða 49

2Þi> fiirst elclú varliluta’ af vetrinum þeim,
’hann vægði Is&r alls ckki, Stina, .
iliann fluttí þig mcð sér í myrkur sin heim
•og myrti þar sálina .bína.
Níi hýmirðii ðttjjur uni iiádeg-isskeið
scin lieft eða bundin -af elli,
nieð fulnaðar grcinar íi gleðinnar ineið
•sei'n gráhrimguð fröstrós á svelji.
En vinir, scvn ræntu þigbldðum og börk,
þeim brttgður ci neitt þó þú slcjVlfir.
beii' hlæjitndi ræða um rotnandi björk,
sem rótina eitruðu sjálfir.
■SlG. JÖL. JtllIAIÍNESSOK.
•■fts _ ' \t/
Brosið og toframagn þess.
$
■ÍV ...
|)Aí) er til sannleikur setu líéfir vetið sagður upp a'ftur og aftur, og 'er
þó aldréi of oft endurtekinn, og svo er um þc.nna sem.liör er mn að
ræða. Þú tokur eftir því, lesari góður, að á iífsieið þinni mæta þör ótaí
andlit — manna og kvenna. Sum.reglulcga falieg — fögur andlit, sum
tilkomumikil með svip sjálfstæðis og menningar, sum nett tilkomu-
iftil, með hiæ tízkunnar og Íéttúöarinnar. Stun á hverjum dremhilætið
skin — dremltilæti, sprottið af óverðskuldaðri hamingju. Sum með
ireynzhmmir og þrautanna svip, sprOttið af óvcrðskukluðum örðugleik-
úm. Sum með blíðubros góðs, hluttekningarfulls hjartalags. Iíversu
mörg hittir þú af hinum síðastncfndu, þegar þú gjörir upp reikninginn
og lítur yfir endurininttingar dagsins. — Þú andvarpar og segir: ,,Ó,
svo fá, að eitt sltkt andlit, þó það t’.lheýri alókunnugri persónn, er Hkt
■og að mæta gömlum vin í auðn lffsins.
Ir.nilegt bros er sjaldgæft, og þó getur það áfrekað yfirnáttúrlega
bluti. Kona nokkur sagði fyrir skömmu síðan, þá er hún fór út til