Sameiningin - 01.09.1952, Qupperneq 9

Sameiningin
55
Það er dýrmætt þegar andinn þráir að feta í fótspor
Krists á leiðinni að hátindinum. Dýrmætt er það fyrir okkur
þegar við í anda Krists „beinum göngu á brattann“, „áfram
og upp á móti.“ Leiðin að tindinum hæsta, virðist styttast,
þegar við leggjum rækt við hinar hæstu og göfugustu hug-
sjónir, trúarlegar og kristilegar, á þeirri leið. Þá ljómar
t.indurinn hái í dýrðlegri birtu fyrir sálarsjónum manna.
☆ ☆ ☆ .
Skáldið segir á öðrum stað í sama kvæði:
„Þeim sem öllu afli og anda sínum beita,
til að leita’ og lifa, liðsemd Drottinn veitir.
Þeir sem fremstir íara, fjöldan áfram hvetja.
Dýrðlegasta dauða deyr hin bezta hetja.“
Þetta sem hér er sagt er vissulega satt, að dauði þess,
sem leggur lífið í sölurnar fyrir göfugustu hugsjónirnar
mönnunum til blessunar og lífs, er í öllum sannleika dýrð-
legur. En hitt er líka satt og íagurt umhugsunarefni: Að
cýrðlegasta lífi lifir sú hin sanna hetja, sem í trú og trausti
hefir tengt líf sitt trygðaböndum við hann, sem er okkur
öllum lífið og sigurmn — hann, sem allra bezt kann tök á
því að velta steinunum frá hjörtum þeirra og af vegum
þeirra, sem hafa lent á leiðum misskilnings og vantrúar á
leiðsögn Drottins.
☆ ☆ ☆
Þegar Jesús hafði verið krossfestur, og lærisveinar hans
orðið eftir í myrkri vonleysis og efasemda, þá var það megin
þrá hjartna þeirra, þó að hugsun þeirra hafi kannske verið
þokukend, að einhver öfl kæmu fram, sem veltu steininum
frá grafardyrum Jesú Krists, svo þeir fengju aftur að njóta
hans sjálfs, og njóta hans dýrmætu leiðsagnar.
En hvað sem annars kynni að ske var lærisveinunum
það að sjálfsögðu áhugamál, að sýna hinum látna leiðtoga
og vini kærleik og þjónustuhug. Konurnar gengu á vaðið
með það, þegar þær hurfu að gröfinni páskamorguninn
fyrsta. Konurnar hafa oft verið í broddi fylkingar í kristin-
dómsstarfi og kærleiksþjónustu, og svo var það líka þá.
Og þær töfðu ekki tímann um of með umhugsunum eða
bollaleggingum um það hvort það væri til nokkurs að fara