Sameiningin - 01.09.1952, Qupperneq 10

56
Sameiningin
að gröfinni, fyrst þær gætu ekki velt steininum frá. Þær
íreyslu því að einhver öfl kæmu þeim til liðs, er gætu velt
steininum frá. Þe^m varð að trú sinni, því það var guðdóms-
kraftur Jesú Krists, sem velti steininum frá grafardyrunum,
þegar hann reis upp og sigraði dauðann fyrir okkur. Og
enn er það okkar brýnasta þörf að drottins heilagi máttur
velti steininum frá — velti honum burt af okkar lífi, svo
að ófullkomleikinn og skammsýnið, kuldinn og trúleysið
yfirbugi ekki okkar líf og starf, en að falslaus kærleikur,
hfandi trú og starfandi kraftur frá Guði rísi upp til s.gurs
í okkar hjörtum.
Fjarsýni
Skömmu eftir að hinn alræmdi guðsafneitari, Robert
Ingersoll, hafði fallið aumlega við ríkisstjórakosninguna í
Illinois, fór hann dag nokkurn með járnbrautarlest milli
Chicago og Peoria. Eftir venju sinni talaði hann harðlega
gegn kristindóminum og auglýsti vantrú sína. Þegar hann
haíði haldið því áfram um stund, sneri hann sér að manni
einum í járnbrautarvagninum og sagði: „Getið þér nefnt
mér eitt einasta stórvirki, sem kristindómurinn hefir unnið?“
Manninn langaði ekki til þess að lenda í orðakasti við
Ingersoll og svaraði því ekki, en í því stöðvaðist lestin,
kom þá yfir nokkur kyrrð við það, að vagnaskröltið hljóðn-
aði. Þá reis upp áttræð kona að baki guðsafneitaranum og
lagði skjálfandi hönd sína á handlegg hans og sagði: „Herra
minn, ég veit ekki, hver þér eruð, en ég get sagt yður frá
miklu og dýrlegu verki, sem kristindómurinn hefir unnið.“
„Hvað getur það verið?“ spurði Ingersoll. „Hann hefir valdið
því, að guðsafneitarinn Robert Ingersoll komst ekki að ríkis-
stjórnarembættinu í hinu mikla ríki Illinois.11
Þó að eldingu hefði slegið niður í vagninn, hefði það
ekki getað haft djúptækari áhrif en þetta svar hinnar öldruðu
konu. Ingersoll varð náhvítur af reiði og sagði ekki meira.