Sameiningin - 01.10.1961, Blaðsíða 13

Sameiningin
11
trúfræðilegan mismun. Vér lúterstrúarmenn höfum ætíð
verið heimsmeistarar í trúarþrætum. Sumar af þessum
þrætum hafa verið meira grátlegar en til gagns. Það má til
dæmis minnast á það, að Ohio og Iowa synodurnar áttu í
íimmtíu ára langri deilu út af trúfræðilegum skoðanamun,
og beittu meðal annars hatramlegum uppnefningum, þar
til að lokum að þær sameinuðust. Einn af leiðtogum vorum
í Bandaríkjunum komst þannig að orði fyrir nokkrum árum
síðan, að vér lúterskir hefðum færra til að skipta okkur
niður í hópa en nokkur önnur kirkjudeild, en samt sem
áður margfölduðum vér þessi svo til ósýnilegu ágreinings-
atriði meir en nokkur annar hópur. Annar kirkjulegur leið-
togi gerði þessa broslegu athugasemd: „Vér lúterstrúarmenn
deilum ekki aðeins um svo hlægilegar uppástungur eins og
hve margir englar geti dansað á nálaroddi, heldur deilum
vér um hvort englar eigi yfirleitt að dansa!“
Sem kirkjudeild höfum vér löngum verið sammála um
að vera ósammála, en nú þegar að þjóðernislínurnar eru að
dofna út og deiluefnin svo til öll uppunnin, þá höfum vér
byrjað hröðum skrefum að sameina herbúðir vorar. I stað
hinna sextán kirkjufélaga, sem vér höfðum fyrir fáeinum
árum, þá munum vér innan skamms hafa aðeins þrjú:
Missouri Synoduna, Amerísku lútersku Kirkjuna og ávöxt
yfirstandandi sameiningar, sem vegna skorts á betri og
auðkennilegri nöfnum hyggst kalla sig nafninu „Lúterska
Kirkjan í Ameríku.“
Hvar komum vér nú, Hið íslenzka kirkjufélag, inn í
þessa heildarmynd? Vér höfum ekki brugðið frá hinni
Norður-Amerísk-lútersku venju. Vér höfum verið ákafir
einstaklingshyggjumenn. Þar til nýlega höfum vér verið
bundnir vorri eigin þjóðtungu, ekki mjög evangeliskir, held-
ur miklu fremur uppteknir af vorum eigin áhugamálum.
Vér höfum staðið í stríði við frjálslynd öfl innan vor eigin
þjóðarhóps, og vér höfum átt í innbyrðis stríði, þar til oss
næstum blæddi til ólífis. En oss tókst að halda áfram, þar
til stóri bróðir vor, Sameinaða lúterska Kirkjan, skaut undir
oss stoðum, þannig að vér urðum færir um að halda áfram
tilveru vorri á þann hátt, að vér höfum aldrei verið sterkari