Sameiningin - 01.10.1961, Blaðsíða 6

4
Sameiningin
gleymist í hinum græna, grasi gróna hól. Guð lætur ekki
að sér hæða. Hann, sem á himni situr, hlær . . .
í moldviðri því og hernaðaræsingum, sem nú ganga yfir
heiminn, er oss, sem hér dveljumst, það sérstakt gleðiefni
að fagna þjóðhöfðingja íslendinga, þjóðar, sem ber hreinan
skjöld frammi fyrir öllum heimi, þjóðar, sem ásælist hvorki
iönd né lausafé annarra landa, en ber friðarorð milli allra
þjóða. Það er gott að vera íslendingur. Það er gott til þess
að vita, að stofnþjóð vor á sér forystumann, sem er helgaður
þeirri viðleitni
„ . . . að hefja vorn lýð til hærra vegs
á hugsjónum framtíð byggja,
og láta ekki tvísýn, áfjáð öfl
á ættlandsins heiður skyggja,“
svo að notuð séu um hann fögur og makleg ummæli eins
af vorum beztu skáldum, Einars Páls Jónssonar.
En guðspjall dagsins gefur oss vísbendingu, ekki aðeins
um það hver skuli vera afstaða vor til alþjóðamála, heldur
miklu fremur um það hvernig vér eigum að snúast við vor-
um eigin örlögum. Vér erum á það minnt, að hvenær sem
vér komum að Nains hliðum, þar er myrkur og vonleysi,
svo framarlega að Jesús Kristur er ekki þar staddur. Þegar
mest á reynir, fer það jafnan svo, að vonarsnauða vizkan
veldur köldu svari. En við Nains hliðið, í návist Jesú, fá-
um vér svar við hinni eilífu ráðgátu lífs og dauða. Svarið
er ekki fólgið í heimspekikerfi, vísindagreinum, siðalær-
dómum, og ekki einu sinni í kenningu kirkjunnar í heild
sinni. Svarið er fólgið í persónu Jesú Krists. Á honum
brotna allar öldur mannlegrar hugsunar um upphaf og enda,
Guð og mann, lífsins og dauðans djúpin. Eins og litlir geisla-
baugar sjást fyrir sólaruppkomu, þannig er það geislabrot,
sem stafar frá Nains hliði því sem guðspjall dagsins ræðir
um. En úr því geislabroti hefði ekki orðið neitt verulegt
Ijós, ef hann sjálfur hefði ekki gerzt upprisusól mannkyns-
sorga á upprisudegi sínum. Siðfræði kristindómsins er fögur,
en án trúarinnar á herra lífsins er hún eins og stofublóm í