Sameiningin - 01.03.1945, Blaðsíða 20

34
og gæzlu. Margur faðir og mörg móðir, sem gleymt hafa
að biðja faðir-vor síðan þau voru börn, hafa farið að
lesa það aftur yfir vöggu barnsins síns. Með börnunum koma
nýjar skyldur og nýjar kröfur. Að vera faðir og móðir
eru háleitustu einkaréttindi mannlegs lífs. En þeim einka-
réttindum fylgja þungar skyldur. Að gefa börnunum gott
uppeldi, gjöra þau að góðum og nýtum mönnum, vökva
þessar plöntur þannig, að öll hin huldu blöð springi út
og sýni litíegurð sína og skart, — það verkefni er svo mik-
ið og háleitt, að það fyllir hjörtu foreldranna alvöru og
kvíða, en um leið einlægri viðleitni og vakandi umhyggju.
Heimilishugmyndin hefir vaxið upp af rótum kristin-
dómsins og fengið þaðan sína fegurstu drætti. Hjá hinum
heiðnu fornþjóðum, þar sem menningin að mörgu ieyti náði
svo miklum þroska, skipuðu heimilin engan veginn þann
sess 1 þjóðlífinu, er þau skipa í lííi hinna kristnu þjóða.
Heimilislífið var þar fremur ljótt og á Iágu stígi. Húsin
voru full af þrælum og konurnar voru að miklu leyti am-
báttir manna sinna. Kristindómurinn setti konuna við hlið
mannsins og gaf henni frelsi sitt aftur. Nú er sá þáttur,
sem húsmóðirin tekur í heimilislífinu, ,hinn þýðingarmesti.
Hún hefir nú meiri áhrif á heimilisbraginn en nokkur ann-
ar. Að heimilishugmyndin sé af kristnum rótum runnin
sést bezt á því, að meðal þeirra, sem hafna kristindómin-
um nú á vorum dögum, kemur fram sterk tilhneigning til
að lítilsvirða hana. Heimilið stendur eða fellur með helgi
hjónabandsins. Vantrúarstefnur vorra tíma virðast flestar
hafa mjög sterka tilhneiging til að nema hjónabandsstofn-
unina úr gildi. En um leið og það er gjört, er heimilis-
hugmyndin trufluð. Það kemur þá einhver flótti yfir líf
mannsins. Hann fer þá hvergi að eiga heima.
Eftir því sem lífið á heimilinu er meira samkvæmt
anda kristindómsins, verður það sannara og sælla og fegra.
Lögmál kristindómsins er kærleikans lögmál. Það lögmál
er mannsins eina heilbrigðis-lögmál, gæfulögmál, frelsislög-
mál. Inn undir það verður hann að beygja líf sitt, svo það
verði hans annað eðli. Með því einu móti er honum unnt
að koma svo fram við þá, sem hann daglega umgengst, að
sambúðin verði sæl og unaðsrík. Einungis sá, sem lifir
lífinu í guði, lærir þetta lögmál. Einungis sá, sem sér mynd
frelsara síns gegnum guðs heilaga orð, lærir þá list að elska
eins og mönnunum er ætlað að elska. Og hann lærir það