Sameiningin - 01.12.1929, Síða 7

357
Og sannur jólafögnuSur á himni og jörÖ um þessi jól getur eflst
viÖ þaÖ einungis aö þessu friðarmáli sé gefinn gaumur.
—K. K. Ó.
Kærleiksfórnir
Eftir Séra Rúnólf Mart&insson.
‘'Þótt eg deildi út öllum eigum mínum, og þótt eg framseldi
líkama minn til þess að eg yrði brendur, en hefði ekki kærleika,
væri eg. engu bættari.”
Þannig talar postulinn mikli i mesta kærleiksljóði heimsins,
13. kapítulanum í fyrra, Korintu-lbréfinu.
Sjaldan hefir víst dauðlegum manni tekist betur en Páli
postula í þessum kapítula, að eygja hinn eilifa veruleika, að að-
greina það, sem mestu varðar frá því, sem minna gildi hefir.
Það er eins og fránar spámanns-sjónir postulans sjái gegnum holt
og hæðir tilverunnar, að ekkert sé honum hulið, og hann sjái verð-
mæti allra hluta. Með því auga sér hann eitt, sem aldrei fellur
úr gildi, sem aldrei þverrar eða þrýtur, eitt afl, sem gnæfir yfir
önnur verðmæti eins og snævi-krýndur fjallakóngur gnæfir yfir
hæðir og hóla eða jafnvel yfir sléttuna sjálfa. Kærleikurinn
er eilífur, óumbreytanlegur og mestur allra afla. Guð er kær-
leikur.
Hvelt og hreint gellur lúður postulans:
Að tala tungum manna og engla án kærleika, er eins og
hljómur hvellandi bjöllu.
Spádómsgáfa og þekking allra leyndardóma og trú svo milcil,
að hún gæti flutt fjöll úr stað, án kærleika, væri til einskis gagns.
líið sama er tilfellið með kærleikslausar gjafir, hvað stórar
sem væru. Þótt gefandinn bæri fram að gjöf allar eigur sínar,
jafnvel sjálfan líkama sinn í bálið til þess að verða brendur lifandi,
væri það verk hans með öllu verðmætislaust fyrir Guði, ef það
væri unnið af einhverjum öðrum hvötum en kærleika.
Hver, sem les þessi orð postulans, með nokkurri athugun,
hlýtur aS verða forviða á þessurn sterku staðhæfingum. Þó hefi
eg ekki heyrt þess getið, að nokkur maður hafi fundið þar hræsnis-
lceim. Nokkurnveginn hver einasti maður, sem gefur þessum
hugsunum gaum, mun kannast við þær sem hreinan og heilnæman
blæ frá hæstu fjöllum þekkingar þeirrar, er til vor manna hefir
náð.
Nokkrir þeirra manna, er göfugasta má telja á þessari jörS,
liðu píslarvættisdauða í eldi. Þannig var farið með Savanarola