Fréttablaðið - 23.03.2011, Qupperneq 38

23. MARS 2011 MIÐVIKUDAGUR
BÍTIÐ
MEÐ HEIMI OG KOLLU
ALLA VIRKA DAGA KL. 6.50
Ný sending af vinsælu úrunum
tilvalin í fermingarpakkann.
Fermingarskart
Mikið úrval af hárskrauti,
hönskum, krossum
og öðrum fylgihlutum fyrir
ferminguna.
Frændurnir Bjarnar Ingi
Pétursson og Örvar Svavarsson
hafa verið leikfélagar frá unga
aldri. Í vetur hafa þeir fylgst að í
fermingarfræðslu í Hjallakirkju
og nú styttist í að þeir staðfesti
skírnina.
Þeir ætla að fermast hvor sinn
daginn, vinirnir Bjarnar Ingi og
Örvar. Bjarnar Ingi 10. apríl og
Örvar viku seinna. Ákvörðunin
er útspekúleruð. „Það er miklu
betra að geta verið í veislum hvor
hjá öðrum,“ segja þeir kankvísir.
Sjálfir spá þeir svolítið í veislu-
föngin. Bjarnar Ingi nefnir franska
súkkulaðiköku og fleira góðgæti og
Örvar kveðst hafa valið kjúklinga-
súpu, svo ætli mamma hans eitt-
hvað að baka.
Þótt veislurnar séu ti l-
hlökkunar efni taka piltarnir and-
lega undirbúninginn líka alvarlega.
Báðir þylja þeir ritningarversin
sín fyrir blaðamann og Örvar er
búinn að uppfylla messuskylduna,
sem hljóðar upp á tíu guðsþjónust-
ur eða bæna stundir. Bjarnar Ingi á
eftir að fá einn stimpil í kladdann.
Allt frá því í ágúst hafa frænd-
urnir verið í fermingarfræðslu hjá
séra Írisi Kristjánsdóttur í Hjalla-
kirkju. „Þetta hafa verið ágætir
tímar,“ segir Bjarnar Ingi. „Íris
er aðallega að fara með okkur í
gegnum bók sem heitir Trú og líf
og spjalla við okkur,“ segir hann
og neitar því ekki að hún grín-
ist stundum, einkum að sjálfri
sér. Skyldu þeir eiga að læra
mikið utan bókar? „Ekki miðað við
móður afa minn. Hann þurfti að
læra fjörutíu og eitthvað sálma,“
svarar Örvar og hlær. „Við fórum
bara í próf þar sem við þurftum
að kunna faðirvorið, signinguna,
trúar játninguna og einn sálm,“
upplýsir Bjarnar Ingi. „Já, númer
367. Hann er eftir Sigurbjörn
Einarsson,“ bætir Örvar við.
Drengirnir bjóða ættingjum og
vinum heim í tilefni tíma mótanna
og hlakka til að hitta þá. En hverju
vonast þeir eftir í fermingargjöf?
„Ég væri alveg til í fartölvu,“
viður kennir Örvar en Bjarnar
Ingi veðjar á pening „Ég kaupi mér
bara eitthvað sjálfur.“ - gun
Í veislum hvor hjá öðrum
Örvar og Bjarnar Ingi eru grannar og vinir. Í seinni tíð hefur fótboltinn tekið við af
sandkassaleikjum. MYND/SVAVAR SIGURJÓNSSON
Fljótt og vel gekk að velja fermingarfötin að sögn Örvars og Bjarnars Inga, en hvor
fór með sínum foreldrum. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
„Það er ekki séns að þú fáir fermingarmynd af mér.
Ég held ég sé búinn að eyða öllum eintökunum enda
leit ég út eins og fífl á þessum aldri,“ eru fyrstu við-
brögð Magna Ásgeirssonar tónlistarmanns við beiðni
um viðtal. Þegar því hefur verið kyngt er honum ekk-
ert að vanbúnaði að leysa frá skjóðunni.
„Ég fermdist í Bakkagerðiskirkju á Borgarfirði
eystri vorið 1992 og var höfðinu hærri en flestir við
altarið. Við vorum sex sem fermdumst saman sem
þótti stór hópur á þessum stað. Í árgangnum á undan
var reyndar einum fleiri en bekkurinn á eftir hét
Sveinn.“
„Þetta var indælis tími,” segir Magni spurður
um fermingarundirbúninginn. „Presturinn, Sverrir
Haraldsson, var yndislegur maður og konan hans ekki
síðri, hún Sigríður Eyjólfsdóttir eða Sigga prestsins,
eins og við kölluðum hana. Það var einhver heilag-
leiki yfir henni líka. Þau hjón bjuggu í miðju þorpinu
og manni leið vel í návist þeirra.“
Fermingardagurinn sjálfur er Magna í fersku
minni. „Þetta var ánægjuleg athöfn og fermingar-
veislur á eftir úti um allan bæ. Ég og frændi minn sem
ólumst upp saman héldum veislu í félagsheimilinu og
vorum í samstæðum jökkum, rauðum bleiserum, ansi
reffilegir. Ég fékk þarna fyrsta míkrófóninn minn og
líka fyrsta gítarinn. Þá gat ég hætt að misþyrma stóra
tólf strengja gítarnum hennar mömmu.“ - gun
Var höfðinu hærri en flestir
„Ég fékk fyrsta gítarinn minn í fermingargjöf. Þá gat ég hætt
að misþyrma stóra tólf strengja gítarnum hennar mömmu,“
segir Magni. MYND/HEIDA.IS