Sameiningin - 01.05.1918, Blaðsíða 31

93
voða-viöburð og alla slíka sem fyrirbo'Sa, vitj.unartíðir, áminningar
frá Drotni, því þeir benda allir til endalokanna. Og hitt er eigi síður
satt, að frelsarinn hefir i andlegum skilningi vitjað sinna á eftir öll-
um þeim hörmunga-tímum. Og eins verður enn, eftir ógnirnar, sem
nú hafa skollið yfir. Það er því timabært umhugsunarefni, að íhuga
þessa ræðu frelsarans með sérstöku tilliti til styrjaldarinnar miklu,
og finna þar huggun, áminning og leiðsögn, sem sálir vorar þurfa
helzt við á þessum dögum. Gott er, í sambandi við þetta efni, að
rifja upp fyrir sér efnis-þráðinn í einum lestrinum í Guðspjallamál-
um þ'Uppgangan á ey eilifðarinnar”, bls. 14-25).
Verkefni: 1. Aðvaranir Jesú í ræðunni. 2. Fyrirheit þau og
huggunarorð, sem þar finnast. 3. Dæmisögurnar og lærdómar þeirra.
4. Tímamótin. 5. Stríðið—undirbúningur undir komu friðarhöfð-
ingjans. G. Eilifðareyjan.
X. IjEXíA. — !>. JÚXl.
Jesús mætir svikum og afneitun.—Mark. 14, 17-26.
Minnistexi:—Vakið og biðjið, til þcss að þcr fallið ckki í freistni;
andinn er áð sönnu reiðubúinn, en holdið cr veikt,—Mark. 14, 38.
Umrœðucfni:—Minningarathöfnin. Les til hliösjónar: Matt.
26, 20-29; 10, 1G; Lúk. 22, 17-20; Jóh. 13, 1-35: 1. Kor.’ll. 23-2G.
Saga lexiunnar gjörðist siðasta kvöldið, sem Jesús var með læri-
sveinunum fyrir krossfestinguna. Deginum hafði hann varið til
hvildar og undirbúnings undir eldraun píslanna, og líklega lialdið
kyrru fyrir í Betaníu. Sumir halda, að skilnaðarræðan viðkvæma og
huggunarríka, sem stendur í Jóh. 14-16, hafi verið flutt þá um daginn.
eöa aðal-innihald hennar. Um kvöldið fór Jesús með lærisveinum
sinum til Jerúsalem og neytti með þeim páskamáltíðarinnar í loftsal
einum þar í borginni—því páskar Gyðinga fóru í hönd. Svikarinn
Júdas sat að borðum með frelsaranum ásamt hinum lærisveinunum,
og Jesús aðvarar hann þar í síðasta sinn með angurbliðum alvöru-
orðum. En Júdas lét sér ekki segjast. Víti hans er oss öllum áminn-
ing um að herða ekki hjörtun móti gæzku Guðs. Eftir máltiðina
stofnaði frelsarinn hið heilaga sakrament, sem nefnt er “kvöldmál-
tiðin”. Helgidóm þennan þurfum vér kristnir menn einmitt á þess-
um dögum að ræða rmeð lotning og alv’öru, fyrir þá sök, að kristnir
menn gefa honum ekki nógan gaum. Þess vegna eigum vér að leggja
nieiri rækt við sakramentið heldur en nú tíðkast. Fyrst og fremst
er hér um beint boð frá Jesú að ræða: “Gjörið þetta i mina minn-
ing". óskir deyjandi vina eru flestutn mönnum heilagar. Hvernig
geta þá kristnir menn fengið af sér að afrækja þetat siðasta boð
meistara síns, sem hann lagði þeim á hjarta, áð.ur en hann gekk út
i píslirnar og dauðann? Jesús gaf okkur ]>etta sakramenti til minn-
ingar um sig. Þykist þú hafa munað nógu vel eftir Tesú Kristi. Ef
ekki, máttu þá við því að afrækja það heilaga 'gleym-mér-ei'. sem
hann liefir sjálfur gefið? Og svo ein ástæða enn. sem lúterska kirkj-