Sameiningin - 01.02.1920, Qupperneq 5

35
i
þeí, og fórnin niisliepnast að miklu leyti, alt fyrir óheppi-
lega. rás viðburðanna.
Grjafmildin er auðvitað góð og blessuð í sjálfu sér,
en hvort hún veitir gífurlegum auðsöfnum einstaklinga
nokkum tilverurétt, það er annað mál. Ölmusugjafir
réttlæta ekki gróðann, hafi liann verið rangfenginn á ann-
að borð. Ekki er heldur ugglaust urn áhrifin, sem slíkar
gjafir geti liaft á mentun og kristindóm þjóðanna.
Kristið f réttablað.
Nokkrir kristnir inenn í Chicago — þar á rneðal há-
skólamenn, klerkar og dómarar —■ hafa stofnað hlutafé-
lag með 'því augnamiði, að gefa út kristið dagblað. Nafn
þess á að vera: Tlie American Christian Daily. Hluti
selur félagið á dollar hvern, til þess að almenningur geti
eignast fyrirtækið. 1 boðsbréfi gerir félagið grein fyrir
ætlun sinni á þessa leið:
“Hin merkari dagblöð landsins eru nú um hálft
þriðja þúsund að tölu, pg ekkert þeirra liefir kristinn
svip. Þau virðast öll hafa yndi af að hampa ljótum sög-
um framan í lesandann. G-æða mönnum ýmist á froðu
eða dreggjum mannlífsins — lausungar-slúðri “lieldra”
fólksins, eða glæpum skr-ílsins. Öll helga þau “sport”-
lífinu dálk eftir dálk. Öll dekra þau við lægri hvatimar,
bæði í myndum og ritgjörðum. Fregnir af kristnum
lireyfingum, kristilegri starfsemi, kirkjuþingum eða öðr-
um fundaliöldum, sem miða að sannri framför og siðbót
—- þær eru annað hvort gjörðar afturreka, eða settar með
smiáleturs fyrirsögn í einhvern afkyma, þar sem auglýs-
ingar þvkja ekki svara kostnaði. Andi Krists ræður
ekiki þar, heldur mannahyggja, og hún oft af lökustu
tegund.”
Mikið er liæft í þessu. Flestum dagblöðum er svo
háttað, að auðséð er, iað fyrsta hugsunin hefir ekki verið
um nytsemd eða uppbygging, heldur um útbreiðslu.
Tvent hefir reynst öðru fremur notadrjúgt til að auka
bláðasöluna: að hafa efnið nógn ódýrt og nógu æsandi.
Þá freistast menn til að kaupa; og þeir gjöra ekki háar
kröfur, þegar verðið munar engu. Fyrir því hafa glæpa-
fregnir og hneykslandi sögur , flysjungs-hjal og illa