Sameiningin - 01.02.1920, Blaðsíða 10

40
þröngva fólkinu til að hætta við kirkjulegar hjóna-
vígslur, en aðliyllast “ borgaralegan hjúskap”, það er
að segja, skyndi-brullaup BolSjevika í staðinn.
Þeir reyndu að afnema sunnudagshelgina fyrir þá
sök, að sá dagur er heilagur haldinn í minningu um
upprisu Jesú Krists. Skipuðu þeir, að mánudagur-
iun skyld verða löglegur helgidagur, til þess að halda
á lofti minning hinnar rússnesku stjórnarbyltingar.
Þessi daga-skifti komust á um tíma þar í borginni.
Þetta var byrjunin. Út yfir tók, þegar byltinga-
rnenn þeir, er í útlegð höfðu verið, komu heim aftur.
Þá byrjuðu ofsóknirnar fyrir alvöru. Biskupar nokkr-
ir þar í Odessa og grendinni voru teknir af lífi, klerkar
myrtir í hundraða tali, margir með hinum verstu mis-
þyrmingum. Kirkjur vanhelgaðar og gjörðar að leik-
húsum eða drykkjuknæpum. Klaustur voru rupluð,
helgir dómar feldir niður og eyðilagðir, þar á meðal
líkneski og myndir af Kristi sjálfum. Brauði og víni
sakramentisins fleygt í sorpið, undir fætur. óspektar-
manna. 1 stuttu máli, alt virtist á sömu bókina lært
fyrir þeim Bol'sjevikum, er til kirkjunnar kom. Ilenni
liöfðu þeir ekkert að bjóða, annað en blint hatur og of-
sta'ki. Það er jafnvel gjört að glæp í liði þeirra, og
hegning lögð við, ef hermaður tekur Iþátt í kristinni
guðsþjónustu.
Svo hljóðar frásögn prestsins. Efnið í henni og
öðrum slíkum er alvarlegra en svo, að fram hjá því
verði gengið hugsunarlaust. Þar má sjá liversu ótækt
það er, að trúa einni stétt eða einum flokki fyrir gjör-
völlu stjórnarfari nokkurs lands. Gjörir lítið til, hver
sá flokkur er: ef hann verður algjörlega einn um völdin;
þá verður freistingin of sterk, að beita ofbeldi við alt
það sem er af öðrum sauðahúsum. Sú freisting er
hættulegust valdhafanum sjálfum. Geti ekki Bolsje-
vikar látið sér skiljast það að þrælatök ná aldrei til-
gangi sínum, að engin heill getur staðið af því stjórar-
fari, sem tekur fyrir kverkarnar á samvizku manna,
þá fara (þeir á sínum tíma veg allra harðstjóra, og
hringja áður líkklukkum yfir sjálfum sér.
En til er önnur hlið á máli þessu, og henni megum