Sameiningin - 01.02.1920, Síða 19

49
ekkent við? Eða þá að þér komist við af hluttekning við
mig út af þjáningum mínum? En grátið ekki yfir mér. —
Spámaðurinn Jesaja segir: Yér mátum hann einsk-
is. Hvassasti ibroddurinn' í þyrnikórónu Drottins. Bik-
svartasti ibletturinn á mönnunum og drátturinn í mynd
þeirra. Sárasta stungan, sem hann var stunginn. Bitr-
asti brandurinn, sem mennirnir létu nista hjarta hans.
peir mátu hann einskis! k'Iátu hann einskis, sem alt lagði
í sölurnar fyrir þá! Gengu fram hjá honum! Voru að
hugsa um alt annað en hann! Mátu alt annað miklu meira
en hann, (sem fórnaði sjálfum sér fyrir þá! Hann, sem
bar vorar þjáningar, og lagði á sig vor harmkvæli! Hann,
sem særður var vegna vorra synda og kraminn vegna vorra
misgerða! Hann, — fyrir hvers benjar vér verðum heil-
brigðir!------
Og hvað meta nú mennirnir enn mest? Fram hjá
hverjum ganga þeir enn, eins og kæmi hann þeim ekkert
við? Genigur ekki fjöldi enn fram hjá Jesú? Hvað kem-
ur hann þeirn eiginlega við, fimst þeim. Eru ekki gæði til,
sem gilda meira í lífinu í augum þeirra heldur en hann?
Halda ekki margir í alt aðra átt en þá, sem hann vill leiða
þá? Og er ekki alt annað en Jesús Ki'istur, sem fær að
móta stefnu lífs þeirra og vera þungamiðjan í lííi þeirra?
Hvað meta þeir hann mikils?-------
En við þá, sem nemurn staðar, athugum og skoðum?
Finnum við til út af öllu, sem við sjáum, eins og við ættum
að gera? Höfum við horft svo á hann, að við höfuim lært
að meta það, sem hann hefir gert og gerir fyrir oss?
Kunnum við að meta það? Já, höfum við lært að meta
Jesúm, hann, sem aldrei hugsaði um sjálfan sig en ávalt
um oss, bræðurna sína föllnu og bágstöddu, — hann, sem
gerðist einn af oss, gerði synd vora og sekt að synd sinni
og sekt, — gerði hegning og harmkvæli vor öll að hegning
sinni og barmkvælum, — bar alt og leið alt, sem við áttum
að bera og líða, til þess að við fyrir hann gætum orðið
heilbrigð ?
Höfuim við lært að meta Jesúm, sem ekki gekk fram
hjá oss né gengur, þótt við séum uppreisnarmenn, og ekki
sagði né segir um eina einustu sál, hvað djúpt sem hún er
sokkin:— hún er ekki þess virði, — heldur sá aumur á
öllum og fórnaði sér fyrir alla?
Höfum við lært að meta Jesúm, sem með fórnarlífi