Sameiningin - 01.04.1921, Qupperneq 14

110
Ólafur Ólafsson, trúboði.
TrúboSaefni frá íslandi -hefir dvaliö hér vestan hafs á
þessum vetri, fyrst um hríð í New York, og nú síðast í St. Paul,
á biblíuskóla NorSmanna þar. Ætlar hann sér að leggja af staS
til Kína á næsta hausti, ef GuS lofar, til þess aS flytja þarlendu
fólki fagnaSarerindi Jesú Krists. MaSurinn heitir Ólafur
Ólafsson. VerSur hann væntanlega fyrsti fulltrúi íslenzku
kirkjunnar meðal heiðingjanna, eins og hann tekur sjálf-
ur fram i bréfinu, sem 'hér fer á eftir. Sameini.ngin vildi flytja
lesendum sínum orð frá trúboSa þessum, og varS hann góSfús-
lega viS tilmælum þeim, og býSst enn fremur til aS senda blaS-
inu eitt greinarkorn á ári eSa svo, handan aS, urn málefniS eSa
starfiS. BoSinu tekur blaS vort auSvitaS meS þökkum. Arnum
vér svo þessum bróSur vorum allrar náSar og blessunar í verk-
inu heilaga, sem hann hefir tekist á hendur.
BréfiS frá honum fylgir hér:—
Herra ritstjóri! Tjúft er mér aS verSa viS beiSni ySar og
senda blaSi ySar nokkur orS um starf mitt og fyrirætlanir.
Eg vil þá fyrst og fremst geta þess, aS mér er sú náS GuSs
óskiljanleg, aS ,hann skyldi kalla mig til aS verSa fyrsti trúboSi
íslenzku kirkjunnar meSal heiSingjanna. Eg fæ ekki fullþakk-
aS Drotni þann iheiSur og þá gleSi, sem mér er aS því.
Dálitla hugmynd hefi eg um þaS, hve mikil ábyrgS fylgir
þeirri köllun, en eg er fullviss um, aS eins og Drottinn kallaSi
mig til þessarar stöSu fyrir einbera náS, munhann einnig sakir-
náðar gefa mér þá vizku og þann styrk, er eg þarfnast til aS
“fullkomna þaS verk, sem hann fékk mér aS vinna,” nafni sinu
til vegsemdar. Þess vegna, aS eins þess vegna, hefi eg djörf-
ung til aS fara til Kína sem kristniboSi.
1 sjö ár 'hefi eg nú stefnt aS þessu takmarki, sem Drottinn
hefir gefiS mér, eSa frá því aS eg snjerist heima á íslandi áriS
1914. Og nú er eg loks á leiS til Kína.
Á undursamlegan hátt leiddi GuS vegu mína til Noregs, ári
eftir aS eg snerist. Of langt mál yrSi aS segja hér frá þeirri
bandleiSslu GuSs, hve dásamlega 'hann hagaSi öllu. Hans er
heiSurinn og dýrSin, hann gjörSi þaS alt sakir náSar. —• Fyrir
mér var “fokiS í öl,l skjól”, en Drottin “vantar hvergi vegi”;
vinir mínir misskildu mig og héldu helzt aS eg væri hálf-rugl-
aSur, svo aS eg gat ekki heima veriS, en Drottinn gaf mér nýtt
heimili, kristiS heimili, og nýja vini, trúaSa vini. MeS 150