Sameiningin - 01.05.1923, Side 11

137
Guðs og lífskjaraans í manni sjálfnm, og á'hrifa getnr
gætt af lífi Guðs á líf anannsins, þál er slkilyrði fengiS
fyrir heilbrigSi manns, andlegri. Nú er það einmitt
kjarninn í guðfræði og líffræði Krists: samvöxtur Guð-
lífsins og mannlífsins, eða samband milli persónuleika
mannsins og persónulegs, lifandi Guðs. Þegar vér í-
liugum sem bezt kenning Ivrists, þá er sálulijálp manns
samkvæmt hans kenningu, ekki fyrst og fremst það, jafn-
vel alls ekki þaS, að vita eitthvaS, .silálja eitthvaS, trúa
einhverju um GuS, heidur það, að verða eitthvað, fá
eitthvað lifandi til sín, sem svo er heil'brigt, að það færir
því heilsnbót, sem það sameinast, og maSur heldur lífi á
hverju sem gengur.
Ef vér trúum á GuS, þá vitum vér, að í honum eru
upptök lífsins, hann er lífið og ekkert lifir nema það,
sem tfær líf frá honum. Sálluhjálp mannsins atvikast þá
fyrir það eitt, að þiggja lifandi anda GuSs i sjálfan sig.
Trúin er það, að þiggja lífið af GuSi. Sáluhjálpleg trú,
er í því fólgin, að maður opnar lífæðar sálar sinnar og
lætur lífiS úr Guði streyma inn í þær. Má þá segja, að
GuSs hlóS renni manni í æðum. Þá er heil’brgði fengin
og sáluhjálp. Koma þá og ávextirnir fram í hugarfari'
manns. “Innri óttinn” hverfur. Hugarfarið verður ró-
legt. Við það verður líkamleg heilsa manns einnig
miklu betri. Fyrsta sikilyrði fyrir heilbrigði líkamans
er rósemi hugarfarsins. Hugar-ró hefir maður ekki
nema svo að eins, að GuS sé í sálu manns og samræmi
sé þar milli GuSs og sjálfs-iífsins.
Jesús hefir gert oss unt að trúa, þ. e. handsama guð-
dóminn. GuS er handsamlegur og áþreifanlegur anda
mannsins í Je.sú Kristi. Jesúm höfum við öll sama sem
séð, og fyrir hann geturn við tileinkað ofckur guðdóminn.
Fyrir Krist, sem kom og- sýndi GuS i sér, fær lífið frá
Guði streymt í oss og læknað það, sem í oss er óheilbrigt.
Fyrir Krist fær og líf vorrar sálar streymt til GuSs og
náð í hann, haldið sér í hann, vafið sig um liann. Eigin-
líf inst í sjálfuim oss er eins og vínviðurinn, sem vex upp
með húsunum ;í sumrin. ÞaS þarf eitthvað til að styðja
sig við, eitthvað, sem það getur vafið sig utan um og hald-