Sameiningin - 01.07.1914, Qupperneq 15

127
um langan aldur. Minnisvaröa yfir dr. Jón Bjarnason eigum vér aS
reisa meö því, aö koma nú þegar í framkvæmd og helga honum eitt-
hvert stór-fyrirtæki, sem til blessunar veröi kirkju Krists og til sóma
þjóðflokki vorum. Og ættum vér þá, að mér virðist, að velja til þess
einmitt það fyrirtækið, sem hann lengst barðist fyrir og mest þráði
af öllu: íslenska kristilega mentastofnun. En hvað sem heiðruðu
þinginu sýnist um aðferð, þá gerum það, sem vér gerum í þessu efni,
svo myndarlega og drengilega, að sóma vorum sé borgið.
í tilefni af fráfalli dr. Jóns Bjarnasonar geri eg þær tillögur
þinginu til íhugunar, að vér:
(1) Vottum hinni göfugu ekkju hans, frú Láru Bjarnason, og
fósturbörnum þeirra hjartanlega hlutekningu þingsins í hinni þungu
sorg, er þeim hefir að höndum borið.
(2) Gerum á þingi þessu nauðsynlegar ráðstafanir fyrir út-
gáfu minningarrits um dr. Jón Bjarnason, sem út komi á þessu ári,
og sé ekkert tilsparað til að gera það sem bezt úr garði.
(3) Stofnum sérstakan minningarsjóð svo stóran sem vér frek-
ast trevstum oss til; beri sjóður sá ávalt nafn dr. Jóns Bjarnasonar
og sé notaður til þess, að styðja í anda hans það kristilegt og þjóð-
ernislegt velferðarmál, sem þingið ákveður.
Og á það vil eg svo að lyktum minna, að þar sem foringi vor er
nú fallinn, þá ber oss öllum í einum anda og með sameinuðum hönd-
um að taka upp merkið, sem hann svo lengi bar sigursæll í broddi
fylkingar, og bera það fram í drottins nafni. Oss er nú meiri nauð-
syn en nokkrtt sinni áður, að sameina hjörtu vor í kærleika og trausti
nver til annars, og leggja allir fram þá beztu krafta, sem guð hefir
gefið oss. Minningu vors sæla vinar heiðrum vér bezt með því, að
láta áhrif heitrar og sterkrar sálar hans tengja oss saman í Jesú nafni.
Köllun lærisveinanna.
Kirkjuþings-prédikun.
Eftir séra Friðrik Hallgruinso’t,
“VeriS minnugir leiðtoga ýðar, sem guðs orð liafa til yðar talað;
virðið fyrir yður, hvcrnig œfi þeirra lauk. og líkið síðan eftir trú'
þeirra■ Jesús Kristur cr í gær og í dag hinn sami og um aldir”—
Hebr. 13, 7. 8.
Sjálfsagt hefir engum okkar dottið í hug, þegar við skildum á
Mountain í fyrra sumar urn þet'ta leyti, að við myndum við næstu
samfundi á kirkjuþingi sakna úr bræðrahópnum þeirra tveggja kæru
og gömlu samverkamanna, sem voru sín á milli tengdir sterkum vin-
áttu böndum, og voru um heilan mannsaldur taldir meðal foringjanna
fremstu í hópi vestur-íslenzkra presta og leikmanna, þeirra dr. Jóns
Bjarnasonar og Friðjóns Friðrikssonar. Drottinn, hinn mikli kon-