Sameiningin - 01.07.1914, Síða 18

130
hafSi á holdsvistardögunum; og hann gjörir í dag sömu kröfur tíl
lærisveina sinna, og hann gjörði þá.
Hugsjón lærisveins-lífsins setti hann fram með þessum oöum:
“r>ér eruö salt jarðar. — Þér eru.S ljós heimsins.” — Og þau orS eru
enn í fullu gildi; þau henda um allar aldir á köllun lærisveinanna.
Þeir eru kallaSir til aS starfa, — til aö vinna verk saltsins og ljóss-
ins i mannlífinu, — til aS vernda þaö frá því að veröa rotnunar- og
skemdar-öflunum aö bráö, og útbreiða þekkinguna á guði og náðar-
ráðstöfunum hans um allar bygðir mannanna. Sú köllun nær til allra
lærisveinanna, án undantekningar; hver einasti kristinn maöur er
kallaöur til að vinna það verk í nafni drottins; enginn þeirra má
leiða þaS hjá sér eða teija sér þaö óviðkomandi; að gjöra það, er aö
svíkja þá trú, sem menn játa með vörunum.
Deyfðin og áhugaleysiS, sem því miður er svo víða um kvartaö,
stafar af því, að tnenn hafa ekki gjört sér grein fyrir þessari köllun,
eða fá sig ekki til að sinna henni. Þar sem menn eru algjörlega
sokknir riður í umhugsanir sínar um tímanleg bjargræðismál sin, og
vilja ekkert á sig leggja fyrir guðs riki, þar er ekki við því aö búast,
aö kristilegt félagslíf geti verið með fjöri eða í blóma. Jesús Kristur
þsrf að eigá í hverjum einasta söfnuði, hverjn einasta bygðarlagt
lærisveina, sem vilja leggja eitthvað i sölurnar fyrir hann og mál-
efni hans.
En það er meinið, að þeir eru ekki orðnir nógu margir, sem hafa
látið sér skijast hvað það þýðir, að vcra lærisveinar Jcsú Krists, —
að þaS þýSir þaö, að gefa sig honum á vald í einlægri, lifandi trú, og
af öllu hjarta, alla og óskifta, án þess að draga neitt undan; bjóða
sig fram til að starfa fyrir hann og þjóna honum með öllum hæfileik-
um sínum og öllu, sem þeir eiga; aö elska hann meira en alt annað,
gjöra hann að konungi sínum og leggja hverja hugsun sína og
löngun undir drottinvald hans. Menn -verða aö læra að gjöra sér
grein fyrir því, að þeir geta ekki þjónað tveimur herrum, — Leir
veröa aS kjósa um Krist eða heiminn, og standa svo viö það val eins
og menn, sem vita hvað þeir vilja og á hvern þeir trúa.
Ef Jesús Kristur á í hverjum söfnuði menn, sem erh brennandi i
andanum, seni meta vilja hans meira en löngun sína, sem meta ve!-
þóknun hans meira en vinsældir heimsins, sem meta málefni hans
meira en persónulegar hugsanir sínar, sem hafa lifandi meðvitutul um
það, aS þeir hafa af náð hans þegið fyrirgefningu synda sinna og
frelsi undan valdi syndarinnar. og dauöans, og að ekkert er til eins
stórkostlegt og dýrðlegt, inndælt og sælt og það, að lifa í samfélagi
auðmjúkrar, elskandi tilbeiSslu við hann, og enginn unaöur til elns
rnikill og aá, að fá að þjóna honum og vera samverkamenn hans í
því, að veita blessunarstraumum guölegs hjálpræðis út í syndugt
mannlífið; ef Jesús Kristur á slika lærisveina, heila menn, en ekki
hálfa, í hverjum söfnuöi, þá blómgast hagur guðs ríkis, því slík
mannlíf eru vitnisburSur, prédikun í verki, sem ómögulegt er annaö
en taka eftir og bera virðingu fyrir. Óeinlægnin og hálfvelgjan