Sameiningin - 01.07.1914, Qupperneq 20

132
fulla af heilögum áhuga fyrir því, að efla dýrð hans meðal mann-
anna. Við þurfum allir, hver og einn, syndugir og ófullkomnir eins
og við erum, að helga honum okkur sjálfa á ný, biðja hann að
hreinsa hjörtun af öllum sérþótta og sjálfselsku, að deyða í okkur
alt það, sem vill fjarlægja okkur honum, að draga okkur nær sér
með afli hins óumræðilega kærleika síns, og láta strauma náðar
sinnar fylla okkur af trú og trausti og brennandi kærleika til frelsar-
ans Jesú Krists og hins blessaða fagnaðarerindis hans.
Og þess vegna krjúpum við saman við altarið, söfnumst saman
í auðmjúkri, fagnandi lotningu kring um hið allra-helgasta í kristi-
legu félagsiífi: kveldmáltíðarsakramentið. Þar blasir við okkur
hinn guðlegi, frelsandi kærleikur; þar mætir hugskotssjónum okkar
mynd hans, sem kom til þess að þjóna og lét lífið á krossi fyrir synd-
uga menn; og við vitum að hann, sem hefir mælt sér þar mót við
lærisveinana, að hann, frelsarinn dýrðlegi, er þar sjálfur mitt í hópn-
um, til þess að miðla okkur af sínu eilífa lífi, til þess að leggja mátt-
uga blessun sína yfir hvern einasta lærisvein, sem leitar hans af ein-
lægu hjarta. Opnum hjörtun fyrir honum; trúum honum fyrir öllu,
sem veldur okkur hrygð og kvíða; biðjum hann að lækna það, sem
er sjúkt, veita þrótt því, sem vanmáttugt er, og hjálpa okkur til að
vera sannir og trúir lærisveinar. Það er ef til vill einhver í þessum
bræðrahópi, sem einhverjar efasemdir angra, eða á í stríði við ein-
hverja synd, scm stendur lífinu fyrir þrifum, eða trúaróstyrk, sem
aftrar því, að hann geti orðið fyllilega guðs barn gleðinnar. Þá er
þarna tækifærið til þess, studdur og umvafinn af bænum bræðranna,
að leggja það fram fyrir frelsarann í biðjandi trausti til máttar hans
og kærleika, — já, að leggja byrðina þína, hver sem hún er, niður
við altari drottins, þar sem þér er átakanlega bent á, hve lágt hinn
guðlegi kærleikur vildi lúta til þess að hjálpa breyskum og stríðandi
bræðrunum sínum, fullviss þess, að hann bæði vill og getur hjálpað,
og að ekkert afl á himni eða jörðu annað en þinn eigin vilji getur
aftrað því, að þú verðir fagnandi blessunar-maður, sæll um tíma og
eilífð með guði þínum og frelsara. Já, vinir. berum okkur sjálfa
frarn sem lifandi fórn í anda og sannleika, til þess að drottinn geti
algjörlega átt okkur og helgað og notað til dýrðlegrar þjónustu í
víngarði sínum.
Eg sé í anda kristna söfnuði í öllum íslenzkum bygðum og bæj-
um, þar sem menn og konur safnast saman um orð guðs og sakra-
rnenti í heilagri lotningu og tilbeiðslu, og ganga að daglegum störfum
sínum glaðir fyrir augliti hans, og alt blessast þeim; þar sem æsku-
íýðurinn vex upp undir verndandi og hvetjandi áhrifum öflugs, vak-
andi safnaðarlífs; þar sem menn fagna yfir því, að geta styrkt af
þeim efnum, sem guð hefir gefið þéim, málefni guðsríkis nær og
fjær; þar sem menning blómgast og bróðurandi ríkir Eg sé litla
söfnuði, þar sem menn láta sér ekki detta í hug að örvænta um fram-
tíð kristilega félagslífsins hjá sér, þó að þeir séu fámennir og dreifð-
ir, heldur uppbyggja hvorir aðra í kærleika og koma saman á helgum