Sameiningin - 01.07.1914, Qupperneq 25

liugsun og orð Jesú eru af málvenjum g. t. Því er ekki fjarri a'S
ætía, aS hann hafi ef til vill tekiS sér nafniS úr gamla testamentinu.
Einhver alkunnasti staSurinn i g. t., þar sem nafniS kemur fyrir,
er í 8. Sálminum:
“HvaS er maSurinn, aS þú minnist hans.
Og mannsins barn (eða son), aS þú vitjir þess.”
Er hér auSsjáanlega sama merking í “mannsins barn” og í “maSur-
inn”. Um ágæti mannsins og lítilmótleik er hér hvorttveggja sungiS.
Gat hvorttveggja heimfærst tipp á hann, “sem hvergi hafSi höfSi
sínu aö aS halla”, en kemur þó í ríki sínu meS valdi og mikilli dýrS ?—
1 80. Sálminum kemur nafniS einnig fyrir (8. v.J:
“Lát hönd þína hvíla yfir manninum viS þína hægri hönd,
Yfir mannsins barni (eða syni) er þú hefir styrkan gert
þér tií handa.”
Þessi sálmur er allur eldheit bæn um viSreisn þjóöarinnar, og trúar-
ckáldiö innblásna vonast eftir henni á þann hátt, aS drottinn láti leiS-
toga koma fram, sem leysi þjóSina úr læSingi. Var þessi staSur af
GySingum heimfæröur upp á hinn fyrirheitna Messias.
Hjá spámanninum Esekíel kemur nafniS fyrir ekki sjaldnar en
90 sinnum. Er þaö þar ætíö notaö um spámanninn sjálfan. Hjá
Daníel (8, 7) kemur þaS einnig fyrir. Hafa sumir af því ráSiS, aS
hér væri um spámannsheiti aS ræöa, og aS Jesús, meS því aS taka sér
nafniö, hafi bent til, aS hann tilheyröi röS spámannanna, og aS þaö
hafi átt sinn þátt í því, aS hann var talinn spámaöur í almennings-
álitinu. Á þetta ber þó ekki aS leggja neina verulega áherzlu.
Auk þess staSar hjá Daníel, sem þegar er nefndur, er annar enn
þá skýrári. Spámaöurinn segir frá fjórum dýrunum, sem stigu upp
af hafinu og táknuSu fjóra konunga. En svo var á endanum valdiS
frá þeirn tekiS og gefiS þeim fimta, sem þannig er lýst: “Einhver
kom í skýjum himins, sem manns-syni líktist; hann kom þangaS, er
hinn aklraSi var fyrir og var leiddur fyrir hann- Og honum var gefiS
vald, heiSur og ríki, svo aS honum skyldu þjóna allir lýSir, þjóSir og
tungur. Hans vald er eilíft vald, sem ekki skal undir lok líSa, og ríki
hans skal aldrei á grunn ganga” (7,13..14J. Má heita aS megniS af bibl-
íuskýrendum nútímans hafi komist aS þeirri niSurstöSu, aS i þennan
staS sérstaklega hafi Jesús sótt nafniS manns-sonurinn. Ef vér les-
um orSin hjá Daníel: “Sjá, einhver kom í skýjum himins, sem
manns-syni líktist-------og honum var gefiS vald, heiSur og ríki”,
og svo orS Jesú fyrir æSsta prestinum: “Upp frá þessu munuS
þér sjá manns-soninn sitja til hægri handar máttarins og koma á
skýjum himins” (Matt. 26, 64J, er sem berist til manns bergmál
af g. t. HiS sama mætti benda á víöar.
RíkiS, sem um er talaS hjá Daníel, er eflaust ríki Messíasar, þvi
þaS á aS ná til allra og vara um eilífS. Þó er enginn persónulegur
Messías nefndur, heklur eru þaS “hinir heilögu hins hæsta,” sern sagt
er aS sezt hafi aö völdum. Er þvi álitiS, aS manns-sonurinn tákni
hér ísrael sem heild, á líkingarfullan hátt. En Jesús, meS því aS