Sameiningin - 01.07.1914, Qupperneq 35

147
Ef til vill hefir engin starfsemi á ættjörSu vorri veriS eins mikil-
væg í seinni tiö eins og einmitt sú starfsemi. Lang líklegast, aö
framfarir þær hinar miklu, sem orSiö hafa á íslandi á síSastliönum
aldarfjórðungi, stafi beinlínis af því, að bindindisstefnan náði sér
þar svo vel niöri og gat unnið slig á áfengisverzlaninni og þar meö
að nokkru leyti því böli, sem af henni leiöir. Bindindisstarfsemin
varð þarna bjargráð til lífs og viðreisnar hið ytra i þjóöfélagi
bræðra vorra og systra á ættjörðinni gömlu.
Yfir höfuð má segja, að hvar sem maður lítur, sé einhver bjarg-
ráða-starfsemi á prjónunum á nálega hverju svæöi mannlífsins..
Þegar læknar koma saman á fundum sinum, bera þeir ráö sín sundur
og saman um bjargráð, gömul og ný, til að verjast sjúkdómsböli því,.
er ásækir hið líkamlega lif manna. Mentamálamenn ræða um
bjargráð í mentamálum. Uppeldis- og siðmenningar-frömuöir ræða
um bjargráð á sínurn sérstöku starfssvæðum. Nálega allar stéttir
mannfélagsins nú á dögum eru stööugt að hugsa um, rita um og
ræða sín sérstöku áhugamál og koma með bjargráð, eitt á fætur öðru,
til hjálpar og framgangs þeim málum, sem hver stétt eða hinir ýmsu
hópar manna, er hafa eitthvað sameiginlegt við að stríða eða fyrir
að berjast, álíta vænlegast til viöreisnar og stuönings í það eða það
skiftið.
Hvað erum vér þá að gera til bjargar og viðreisnar því starfi,.
sem vér höfum með höndum? Vér höfum hér meðal vor félag,.
kirkjufélag, með ákveðinni stefnu og ákveðnu verksviði' Stefnan
er sú eina, sem til mála getur komið, sú stefna, sem hvílir skilyrðis-
laust á guðs heilaga orði. sú stefna, sem viðurkennir afdráttarlaust
fullan góðdóm drottins Jesú Krists og flytur mönnum náðarboðskap
guðs í Jesú nafni um fyrirgefning syndanna og eilífa sáluhjálp fyrir
saklausan og heilagan fórnardauða guðs sonar á krossinum. Þetta
er sú eina stefna, sem hei.agur andi samþykkir og styður. Hún get-
ur verið nefnd ýmsum nöfnum; á einum stað verið kölluð lúterska. á
öðrum stað verið kend við Meþodista og Presbýtera, Baptista, Hiálp-
ræðisherinn, eða við einhvern annan hóp eða annað félag kristinna
manna. En hvað um það, stefnan er ein og hin sama, við hvern eða
hverja sem hún er kend. Hún er hin eina, sem möguleg er til sig-
urs, sú eina, sem með nokkru móti getur orðið syndþjáðum mann-
sálum til bjargar, sú eina, sem saga kristinnar kirkju sýnir að er
\raranleg, sú eina, sem guðs heilagur andi kannast við sem sannan
náðarboðskap Jesú Krists, en án náðar-aðstoðar og hjálpar heilags
anda getur kirkjan með engu móti fengið unnið starf sitt. Án ná-
vistar og vitnisburðar heilags anda verður kirkjan að meira eða
minna leyti veraldlegt samfélag- Eldinn heilaga af hæðum ofan.
vantar þá algerlega. Mannlegúr vísdómur, hégómlegur, sjálfhælinn
og montinn er þá kominn í staðinn og honum meðfylgjandi andleg
eymd og trúarlegur dauði. Vér getum því ekki hugsað til að vinna
það starf, sem guð hefir fengið oss í hendur. með nokkurri annarri
stefnu en þeirri, sem vér nú höfum. Störf vor geta hafa verið unnim