Sameiningin - 01.07.1914, Side 41

153
dagsskólana sokum deyfSar og áhugaleysis, sem ríkir á heimilunum.
Á þessu yrSi gersamleg breyting. HeimilisfólkiS, sjálft vaknaö til
gleðirikrar vitundar um sína eigin sáluhjálp, myndi alveg aS sjálf-
sögöu láta sér um leiS vera umhugaö um sáluhjálp barna sinna ÞaS
myndi ekki lengur halda börnunum frá sunnudagsskólunum, hvorki
beinlínis meS illu umtali um skólann og starf hans, né óbeinlínis meS
því aS láta sér á sama standa á hverju veltur, heldur færi þaS aS fá
lifandi áhuga fyrir starfi sunnudagsskólanna og styddi af alefli aS
viSgangi þeirra, bæSi meS því aS senda börnin á skólana sjálfa og
svo meS því, aS undirbúa lexíur barnanna heima fyrir. Væri þá
fengin sú bróSurlega og nána samvinna milli sunnudagsskólanna og
heimilanna, sem svo mjög er æskileg til þess aS skólar þessir geti
meS nokkru móti fengiS unniS starf sitt.
(8) Ekki væri ósennilegt, aS brátt myndi rætast úr skorti þeim
á kennimönnum, sem frá því fyrsta hefir veriS svo tilfinnanlegur á
meSal vor. Sunnudagsskólarnir, endurnýjaSir og starfandi meS mætti
guSs, myndu verSa hinn rétti, fyrsti undirbúningur fyrir þá, sem
síSar gengju í prestlega stöSu. Löngunin til aS helga guSi líf sitt,
í kennimannlegri stöSu, myndi þar vakna og ná aS þroskast. Andi
heimilanna legSist þá heldur ekki lengur á móti því, aS ungir menn
gerist prestar. En þaS er víst ein af mörgum orsökum til þess, aS
ungir menn vilja nú yfirleitt frenmr alt annaS verSa en aS gerast
prestar.
(9) HeiSingjatrúboSs-starfsemi vor fengi nýtt líf og vaxandi
framsóknarmátt. Fólk, sem sjálft er komiS inn í ijós guSs, sjálft
orSiS erfingjar eilífs lífs, situr ekki lengur auSum höndum. heldur
fer til verks, i Jesú nafni, aö leiSa aSra inn í ljósiS og hjálpa öSrum
til gleSi og fagnaSar eilífs lífs. En sú starfsemi hefir líka þá
blessun í för meS sér, aS sú kirkja, sem þaS starf vinnur, nýtur náSar
guSs og hylli svo örlátlega, aS öll fyrirhöfnin og allur kostnaSur-
inn marg-borgar sig- TrúboSslaus kirkja er dauS kirkja, af því hú:i
rekur ekkert trúboS. Kirkja, sem gerir trúboS aS stórmáli sínu og er
þar trú í verki drottins, verSur æfinlega lifandi kirkja. Slík kirkja
þarf vor lúterska, íslenzka kirkja aS verSa, bæSi austan hafs og
vestan.
(10) Fjárhagur vor hlyti aS fara stórum batnandi. T,ví tetur
sem fólk vaknar trúarlega og því almennara sem fólk tekur þátt
í einhverskonar kirkjulegri og trúarlegri starfsemi, því almennari
verSur þátttaka manna í aS bera þær byrSar, sem starfinu eru sam-
fara. Gæti 'íka leitt til þess, aS góSir menn, sem vel eru efnum
búnir og mikils meta sáluhjálp sína og annarra, færu aö gefa höfS-
inglegar gjafir málefni guSs til styrktar.
Þarna hefi eg þá bent á tíu atriSi, sem hvert eitt út af fyrir sig
væri stórkostlegur ávinningur. sökum þess gildis, sem þau hafa i
vorri kirkjulegu baráttu. Sumum af ySur finst ef til vill, aS eg sé
kominn í loftkastala-smíSi. Svo er þó ekki. Alt er undir því komiS,
aS hreyft sé viS þeim krjstindómi, sem er í hugum og hjörtum fólks-