Sameiningin

Ukioqatigiit

Sameiningin - 01.07.1914, Qupperneq 52

Sameiningin - 01.07.1914, Qupperneq 52
164 sldftu í „lögmáliS, spámennina og (helgu) ritin“, —- og allsstaÖar eru rit þau beinlínis eða óbeinlínis talin guS- innblásin, liafandi aS geyma fullkomna opinberan guSs og afskifti hans af hinni fornu þjóS sinni. Þau eru „orS g'uÖs“, einsog Páll postuli aS orSi kemst. Þannig leit líka Jesiis án efa á gamla testamentiS. SamstœSu guSspjöllin og guSspjall Jóhannesar kenna liiS sama um þetta. „Lög- máli8“ var fyrir Jesúm „boSorS guSs“ í mótsetningu viS „manna boÖorÖ“ (Matt. 15, 6. 9), og hann sagÖi, aS ekki myndi „einn bókstafr eÖa eitt stafstryk“ líSa und- ir lok „unz allt þaS væri komiS fram“ (Matt. 5, 18). Spádómar og sálmar fengu uppfylling sína í honum. „Mannsins sonr fer“ —segir hann—„einsog ritaÖ hefir veriS um liann “ (Matt. 26, 24.) Hann vitnaÖi ætíS í ritninguna, og orS ritningarinnar liafSi ávallt fullkomiS sönnunargildi fyrir hann. „HafiS þér ekki lesiÖ?” (Matt. 19, 4). „Þér villizt, þarsem þér þekkiS ekki ritningarn- ar né mátt gTiSs.“ (Matt. 22, 29). Þetta kemr af því aS guS talar í þeim. „Þér rannsakiS ritningarnar“—segir Kristr viÖ GySinga-—, „því í þeim hugsið þér aS þér haf- iS eilíft líf, og þær eru'það, sem vitna um mig“ (Jóli. 5, 39). „Ef þér trySuð Móses, þá try'Suð þér og mér, því liann hefir ritað um mig“ (Jóh. 5, 46). Hann dregr liina efnisríkustu lærdóma og kenningar úr liinni lielgu sögu—- jafnvel úr elztu þáttum liennar (iNIatt. 19, 5. 6) Lúk. 17, 26-32). DavíS talaði „af andanum“ (Matt. 22, 43). „Eitningin“—segir liann, sem sameiginlegr grundvöllr lians sjálfs og GvSinga—, „getr ekki raskazt“ (Jóli. 10, 35). GySingar eru þeir, „sem guðs orð kom til“ (Jóh. 10, 35). ÁreiSanlega getr engin innblástrskenning veriS ákveðnari. 3. Þó kannast ekki Kristr, sem höfundr og drott- inn hins nýja sáttmála, við gamla testamentið skilyrðislaust, einsog það stig opinberunar, er þar birtist, sé fullkomið og eigi ekki við komu lians að víkja fyrir œðri opinberun. Ófullkomleiki hins gamla sáttmála er hiklaust viðrkenndr. Sem manusins son sundr greindi hann bókstaf, lög og stofnanir gamla testa- mentisins og kom fram sem lierra gagnvart þeim. Þetta
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64

x

Sameiningin

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.