Sameiningin - 01.07.1914, Qupperneq 57

169
•ekki settur af landstjórninni. Tillaga um að beina mál-
inu til alþingis féll með jöfnum atkvæðum.
Biskup hóf umræður um afleiðingar af kjörfrelsi
safnaða og kenningarfrelsi presta. Aleit bann afar-
nauðsynlegt, að söfnuðir gætu losnað við óhæfa presta.
Var endurtekin álvktun prestastefnu 1909 um rétt safn-
aða til að geta sagt prestum upp.
Séra Bjarni Jónsson flutti erindi nm starfandi trú
presta. Umræður um það erindi snerust aðallega um
sunnudagsskóla-starf og utbreiðslu kristilegra ung-
mennafélaga.
Séra Sigurður dósent flutti erindi um guðsliugmynd
Jesú Krists.
--------o--------
Við rústir Vesturheims-kirkju.
(29. dag- Desember-mánaSar 1913.)
Eftir Maríu G. Árnason.
ö, hve hér er eyöiiegt og ömurlega snautí'
■Enginn klukknahljðmur heyrist, hljótt er alt og dautt;
þar sem kirkjan, há og heilög, hýrt viS brosti þjóö,
rflstir einar auga mæta, elds sem leiföi glóö.
Hér, á þessum helgu stöðvum. húsiö drottins stóö,
TiéÖan upp til himins stigu heilög sólarljóð;
drottins þjónn hér dyggur bar oss dýrðlegt lífsins orö,
likn oss veittist hreldum hér viö herrans náðarborð.
Hingað oft vér áður gengum ’inn með hýrri lund;
-oft vér einnig hittumst hér á hrygðar þungri stund;
dýrar hér vér allir eigum endurminningar;
-athvarf vort í angri og gle’ði ætíð kirkjan var.
Líkt og varnarvörður sterkur vegleg kirkjan stóð,
-til að kalla, laða, leiða lífs á vegu þjóð;
öllum hún til himins benti, hátíðleg og fríð,
raddir hennar hjarta veittu hugguij ár og sið.
Hljðtt um kveld, er loginn ljós hér lék sinn trylta dans,
steig upp hljómur, skýr og skær, er skalf á öidum hans,
'likt og kall, er kvað við hátt um kyrra aftanstund,—
klukkunnar það kveðja var, er kirkjan féll að grund.
Barst þá eigi elds á tungum áðvörunar rödd?
Munum vér, i alvalds augsýn, ei í vanda stödd?
Meðan griða- gefst oss -tíð, vér gera skulum bót,
tökum stefnu nýja nú, við nýrra tíma mót.
.Afram timans öldur bruna, árin hverfa skjótt,