Sameiningin - 01.04.1915, Qupperneq 5

37
meðvitandi um ]);tð, um miðja aðra öldina eða fyr, hver
guðspjöll væru ekta.
3. Að postularnir og lærisveinar þeirra hafi verið
óvandir að virðingu sinni, og húið til sagnir þessar til
að afla sjálfum sér vegs og virðingar.
Svar: Allir hlutu ]>eir að sjá, að fyrir þenna hoð-
skap heið þeirra hatur, ofsóknir, fangelsi og dauði. Með
það fyrir augum gat ekkert komið þeim til að boða
þenna boðskap, nema þeir væru sannfærðir um réttmæti
lians, og úthreiðsla hans svo áríðandi, að öllu jarðnesku
væri fórnandi fyrir það.
4. Að þeir hafi verið sannfærðir um, að þeir hafi
farið með rétt mál, en þeim liafi missýnst.
Svar: (a) TJm skynvillu gat ekki verið að ræða,
því eng’inn þeirra trúði upprisu-sögunni fyr en þeir
neyddust tii. Hefðu þeir trúað því fastlega áður en
það kom fram, liefði verið alt öðru máli að gegna. Menn
verða stundum svo “sannfærðir” um eittlivað, að ]ieir
þykjast sjá liið ytra það, sem í huganum hýr. En þeir
trúðu liinu gagnstæða, þangað til þeir sáu Je'súm upp-
risinn.
h) Hér var eigi að eins um sjón að ræða, heldur og
um heyrn og- áþreifing. Þegar skilningarvitin öll hera
vitni um iiið sama, er ekki hægt að álíta, að um “skyn-
villu” hafi verið að ræða.
5. Að guðspjöllin séu ósamhljóða, svo á þeim sé
ekki bvggjandi.
Svars (a) Ef A og B hafa verið í skóla lijá sama
kennara og A segir í riti frá skólalífi sínu og B einnig,
livor á sínum stað. Níi minnist A á atriði, sem B getur
ekki um. Sannar það, að B liafi ekkert um það atriði
vitað? Þó er þögn sumra guðspjallamannanna um
atriði, sem aðrir geta ekki um, oft talin sönnun þess, að
]>eir liafi ekkert um það atriði vitað. Mikið af því, sem
nefnt er mótsagnir í nýja testamentinu, á rót að rekja
til þessarrar röngu ályktunar.
(h) Það, sem guðspjallamennirnir segja um páska-
hoðskapinn, lítur þannig út, liliðstætt hvað við annað: