Sameiningin - 01.07.1917, Blaðsíða 4

132
þau merkt, hvert um sig: “1 gær “ í dag“ Á morgun ’
Eg spurði engilinn, hvers vegna ekki væri fleiri blöð
í bókinni, og liann svaraði: “Af því lengsti aldur er
'ekki nema þriggja daga langur, liið liðna er alt í gær,
hið yfirstandanda í dag og morgundagurinn hefir engan
endir.
Bókin var nefnd “Bók endurminninganna”. Þar
eru bókaðir allir viðburðir lífsins með mestu nákvæmni;
ekki einungis atliafnir og orð, heldur og leynilegustu
hugrenningar. Eg spurði: ‘ ‘ Til livers er bók sú ætluð f ’ ’
Engillinn svaraði: “Til þess réttlæti Drottins verði öll-
um opinbert í dóminum mikla”.
Nú fór eg að rifja upp fyrir mér sjálfs mín daginn
í gœr, og þá viðburði lians, er mér þótti líklegt, að skráðir
væri í þessa bók.
Dagurinn í gær hafði byrjað farsællega. Eg liafði
sofið í skjóli Guðs, og liafði vaknað við það, a"ð hann
snart augu mín. Sólin ljómaði. Enn var eg á landi lif-
enda! Lífæðin sló lofgjörðar-lag: “1 þér, Drottinn,
lifi eg, hrærist og hefi tilveru mína”. Þegar á daginn
leið veittist mér ein blessun eftir aðra, fleiri en augna-
blikin, sem liðu: föt og fæða, heilsa líkama og sálar,
gleði farsæls heimilis, þátttafca í önnum starfslífsins,
lilunnindi og tækifæri; og þessu öllu samfara skýr opin-
berun á uppsprettu allra gæða. Alt þetta var mér fært
til reiknings í skuldadálkum höfuðbókarinnar.
Hinum megin á blaðinu var margt ritað, en fátt það,
er teldist mér til skuldalúkuingar. Svo var að sjá, að eg
hefði veitt gjöfum þessum viðtöku án þess jafnvel, að eg
fullnægði venjulegum kurteisiskröfum og þakkaði fyrir
þær. Svívirðilega vanþakklæti! Hundurinn sleikir hönd
þess, er ldappar honum; en eg—mér til minkunar og
syndar—hafði ekkert gjört. Ekki nóg með það, heldur
hafði eg brotið á móti vilja föðurins margvíslega. Allar
voru syndir mínar bókaðar, vanrækslu-syndir og verkn-
aðar-syndir; brot mín á lögmálinu heilaga, leynileg og
opinber, voru þar skráð. Auk þess las eg þar slrýrslu um
vannotuð tækifæri og ónotuð augnablik. Margskonar
möguleika til manngöfgis liafði eg fótum troðið.
Alt þetta var ritað í bókina, og mér til mikillar skelf-
ingar veitti eg því eftirtekt, að það var ritað með óaf-
máanlegu bleki. Ómælanleg vötnin í heimshöfunum sjö fá
aldrei þvegið af letur þetta. Þar munu orðin ávalt