Sameiningin - 01.08.1909, Page 8

Frásagan er um þaÖ, sem nefna mætti staðfesting læri-
sveinanna þriggja, Pétrs, Jakobs og Jóhannesar, sem
síðar urðu handgengnastir Jesú af öllum postulum lians.
Jesús hafði kallað þá til fylgdar við sig í Júdeu áðr en
hann var byrjaðr að kenna, eins og skýrt er frá í fyrsta
kapítula Jóhannesar guðspjalls. En svo er að sjá sem
þeir hafi ekki gjörzt ákveðnir og stöðugir fylgjendr
hans þá þegar, heldr hafi þessir fiskimenn frá G-alíleu
verið með honum annað slagið, en stundað iðn sína þess
á milli. En drottinn hafði kallað þá til postula-embætt-
isins; og þeir lilutu að bregðast þeirri köllun, svo lengi
sem æfistarf þeirra var þannig tvískift. Þessi atburðr
við Genesaret-vatn varð til þess, að þeir helguðu Jesú
þaðan í frá allt æfistarf sitt, og urðu sannir postular.
Þessi saga um staðfesting lærisveinanna þriggja
er afar lærdómsrík fyrir oss öll. Hún sýnir oss alvar-
legasta augnablikið í lífi þeirra manna, sem stóðu nær
Jesú, voru lionum handgengnari, en nokkrir aðrir af
lærisveinum hans. Hún sýnir oss í fáum skýrum drátt-
um breytinguna, sem þarf að verða á lífi vor allra, ef
vér viljum gjörast ákveðnir og eindregnir þjónar Krists,
og lifa í stöðugu sanmeyti við hann. Alveg eins og flötr
vatnsins speglaði mannfjöldann við flœðarmálið, skipin
útá djúpinu, Jesúm í bátnum hjá Pétri, og fiskimennina
forviða af aflanum, þannig geymast í skuggsjá þessa
guðspjalls myndir af lífi hvers kristins manns, á meðan
hann er óstöðugr, á meðan hann á í baráttunni, og eftir
að hann er orðinn staðfastr og ákveðinn lærisveinn Jesú
Krists. Sumar myndirnar koma fram beinlínis í þeim
orðum og verkum, sem skýrt er frá. Aðrar virðast
vera speglaðar í líking kraftaverksins og annarra at-
vika.
Hvernig hafði líf lærisveinanna verið áðr? Eflaust
höfðu þeir verið í alla staði heiðvirðir, siðprúðir og
ráðvandir menn, á mannlegan hátt talað. Hrekklausir
og iðjusamir alþýðumenn hafa þeir sjálfsagt verið, holl-
ir vinum sínum og tryggir skyldfólki sínu; höfðu staðið
vel í stöðu sinni, og haldið siðalögmál Gyðinga með sam-
vizkusemi. En er vér berum saman þá heiðvirðu borg-