Sameiningin - 01.02.1910, Qupperneq 30

„Þú ert sá maör, sem eg myndi hafa kosið.“
Tribúninn Ieit aftr á fyrirskipunarskjal sitt.
„Stefnan er fram hjá Camponella-höföa til Messína.
Úr því skaltu beina skipinu í sveig meöfram Kalabríu-
strönd þar til Melitó er til vinstri handar; síöan — —
Þekkiröu stjörnurnar, sem eftir ver'ör aö fara í íónska
hafi ?“
,,Já, eg þekki þær vel.“
„Síöan verör stefnan frá Melitó austr . á viö til
Cythera. Ef guöirnir leyfa læt eg ekki kastaö akkerutn
fyrr en í Antimona-flóa. Það ber mjög bráðan að með
leiðangr þennan. Eg treysti þér.“
Arríus var maör forsjáll; hann var einn þeirra, sem
auöguðu ölturu hofanna t Præneste og Antium meö örlát-
legum fórnargjöfum, en voru þó þeirrar ætlunar, að vin-
fengi gyöjunnar blindu væri fremr komið undir gætni og
góðri greind tilbiðjenda hennar en gjöfum og áheitum
Alla nóttina áör haföi hann setið að drykkjtt og spilað.
því hann var fremstr allra í þvt samsæti; en er hann nú
fann þefinn af sjónum, þá náöi sjómannseðli hans sér al-
gjörlega, og ekki vildi hann taka sér hvíld fyrr en hann
væri orðinn vel kunnugr skipi sínu. Þá er þekking er
fengin, láta menn ekkert vera af handahófi. Eftir að hann
haföi fyrst haft tal af róðrarstjóra, siglinga-meistara og
stýrimanni, fór hann um skipið allt og haföi hina yfir-
mennina alla meö sér — sjóliðsforingjann, manninn. sem
gæzlu hafði á vörubirgðunum, vélastjórann, og ltann, er
falið var œösta eftirlit með eldhúsi og eldi. Pjkkert fór
fram hjá honum á þeirri rannsóknarferð. Þá er þessu
var lokið, var hann í fólkshópi þeirn öllum, er svo þétt var
þjappað saman á þröngu svæði í skipinu, eitii maðrinn.
sem til fulls vissi allt, er þegar var gjört til undirbúnings
leiðangrinum og ýrnsu þar að lútanda, senr fyrir kynni að
korna. Og er hann hafði sannfœrzt unr, að ekkert skorti á
undirbúning þann. var ekkert eftir fvrir hann að gjöra
annað en það að verða sem bezt kunnugr öllu liðinu. sem
honunr hafði nú verið fengið til stjórnai. Þetta var vatrda-
sanrasti og erviðasti þáttr hlutverksins, er nú lá fyrir hotr-
unr, og með því að til þessa þurfti mikinn tíma, jrá tók
hann að eiga við jrann vanda eftir því, senr honum sýndist
heppilegast.
Um hádegi þann dag var galeiðan að skríöa eftir sœtr-
um útaf Pæstunr. Það blés enn á vestan og vindrinn
fyllti seglin, svo að skipstjóra gazt' vel að. Skift lrafði
verið um þjónustuliö. Á þilfari í framstafni hafði altari
verið sett upp og á það stráð salti og byggi, en framan viö
það haföi tríbúninn flutt fram hátíðlegar bœnir til Júpíters,