Faxi - 01.01.1984, Blaðsíða 18

Gísli Kristjánsson.
unum, en ca. 50 metrar eru á milli
bakka þvert yfir lónið. Það gerir
það að verkum að aðeins fullfrískt
fólk er fært um að stunda Iónið
daglega þar sem langar leiðir þarf
að ganga fáklæddur til að finna
hæfilegan hita og er það oft hrá-
slagalegt í því verðurfari, sem við
þekkjum hér á landi. Þess vegna
finnst mér það vera mjög aðkall-
andi að ráðast í að leiða heita
vatnið að SPOEX-húsinu og væri
hægt að gera það með sams konar
flotlögn og notuð er til þess að
veiða olíu af yfirborði sjávar.
Við þetta myndi skapast sú að-
staða sem hefði úrslitaþýðingu til
að könnun geti farið fram í lóninu
og þeir sem stunda lónið að stað-
aldri gætu treyst á þægilegan hita í
vatninu.
Setja þyrfti fleiri göngufleka út í
lónið og afmarka þá staði, sem
hættulegir eru. Þá þarf að koma
upp hitapotti með vatni úr lóninu
og þarf hann að vera yfirbyggður
og þannig fyrir komið að eldra fólk
ætti mjög auðvelt með að komast í
hann. Tel ég þetta vera í verka-
hring psoriasissamtakanna, með
leyfi hitaveitunnar.
í framtíðinni mætti svo huga að
göngubraut kringum vatnið.
Mikið hefur verið rætt um þann
árangur sem fólk hefur fengið við
að baða sig í vatni lónsins. Meðan
ég dvaldi við lónið í 15 daga sam-
fellt komu menn frá Noregi, Sví-
þjóð og Bandaríkjunum og þegar
ég ræddi við þetta fólk kom þeim
öllum saman um að þau hefðu
fengið umtalsverðan bata og
sýndu öll áhuga á að koma aftur.
Kona frá Svíþjóð skrifaði mér
eftir að hún hafði verið í lóninu og
sagði að læknir hennar hefði verið
undrandi á því hve húð hennar
hefði styrkst.
Þann tíma sem ég stundaði lónið
hafði mér batnað mikið og það
varð til þess að ég kom mér upp
aðstöðu heima og sæki ég mér vatn
úr lóninu um hverja helgi, sem ég
fer í daglega. Ég vil taka það fram
hér að ég var búinn að vera í ljósa-
böðum áður en ég byrjaði að
stunda lónið og virtust þau ekki
hafa áhrif á mig. í dag er sjáanleg-
ur bati eftir 30 - 35 skipti og vonast
ég til að ég geti haldið sjúkdómn-
um niðri með þessari aðferð.
Ég tel að nú þegar getum við
farið að byggja á reynslu þeirra
sem hafa sótt lónið og þegar við
finnum út hvemig best er að með-
höndla sjúklinga svo bestur árang-
ur náist. Kæmi mér það ekki á
óvart að í kringum Svartsengi risi
kraftmikil heilsustöð.
INGIBJÖRG STEIN-
GRÍMSDÓTTIR
Ég hef verið beðin um að segja
hér frá reynslu okkar hjónanna af
böðum í Bláa lóninu.
Það er fleira en að fara í lónið
sem hér kemur til tals. Ekki veit ég
hvort heilbrigt fólk gerir sér grein
fyrir þeim erfiðleikum sem em því
samfara að vera með psoriasis.
Þetta er sjúkdómur sem allflestir
fela, því ekki emm við með fallega
húð, ef við höfum þá húð en ekki
eitthvað hreistur. Við emm svo
,,heppin“ hjónin að vera „alveg í
stíl“ eins og bömin segja. Bæði
með psoriasis, sem þýðir sameigin-
legt vandamál að losna við hreistr-
ið og kláðann. Margt hefur verið
reynt með misjöfnum árangri. Við
vomm bæði slæm þegar við frétt-
um um að það væri reynandi að
baða sig í lóni Hitaveitu Suður-
nesja. Þessi frétt var rædd af
Tilkynning
Sjúkrasamlag Njarðvíkur
mun frá og með 1. janúar 1984 flytja starfsemi sína
og þjónustu til bókhaldsskrifstofu Jóns Ásgeirsson-
ar, Brekkustíg 35, Njarövík, sími 2925.
Njarðvík, 29. desember 1983.
Bæjarstjóri.
Ingibjörg Steingrímsdóttir.
heimilisfólkinu og pabba og
mömmu veitt leyfi til að fresta
kvöldmat, þegar bömin færu á
skíði eftir skóla.
Svo nú var hafist handa að
skipuleggja heimilishaldið upp á
nýtt.
Við hjónin í Bláa lónið og börn-
in í Bláfjöll. Sennilega hefðu þau
ekki farið svona oft á skíði ef lónið
hefði ekki komið til. Það var því
bamanna hagur líka.
Og þá er ég loksins komin að
aðalmálinu. Við fómm í Iónið á
hverjum degi í 3 mánuði sleitu-
laust. Það er skemmst frá því að
segja að eftir 1/2 mánuð tókum við
eftir því að við klómðum okkur af
vana en ekki af þörf. Kláðinn var
horfinn. Svo leið mánuðurinn og
þá fóru blettimir að hverfa einn af
öðmm. Þegar við byr juðum var ég
sjálf með bletti á handleggjum og
fótum, hársvörðurinn þakinn og
náði ófögnuðurinn fram á enni og
niður á háls. Einnig var ég með
slæma bletti á ,,afturendanum“.
Maðurinn minn var allur þakinn
í blettum. Varla nokkuð heilt
skinn á honum, sennilega höfum
við verið óálitlegustu hjónin á
landinu „húðlega séð“. f dagþurf-
um við ekkert að fela, því nú emm
við eins og hinir. Þetta þökkum við
engu öðm en lóninu.
Það er samt ekki til skaða að
nota ljósalampa með, þegar sólin
skín ekki. En bestur er árangurinn
ef Iegið er á volgum grynningum
og láta nærri vatna yfir sig og láta
svo sólina baka sig. Hún var bara
svo skolli treg í sumar.
Ég tel lónið hafa veitt mér best-
an batann. Um lækningu er ekki
að ræða, fyrr en læknar hafa fund-
ið orsök sjúkdómsins en á meðan
við bíðum tel ég okkar stærstu von
vera að komið verði upp heilsu-
hæli í Svartsengi fyrir psoriasis-
sjúklinga og aðra þá er gætu haft
gott af vatninu í lóninu. Hafið þið
nokkum tíma hugleitt hvaða
fólk þetta er, það er að segja
psoriasissjúklingar?
Það er fólkið sem alltaf er í lang-
erma fötum, hvemig sem viðrar,
því það er hrætt við ykkur, þessi
með heilu húðina. Það emð þið
sem ekki leyfið þessu fólki að vera
með. Það er rekið úr sundlaugun-
um, það þorir ekki í h'kamsræktar-
stöðvar því alls staðar fínnur það
fyrir andúðinni, sem þó er öll á
misskilningi byggð. Því psoriasis
smitar ekki frekar en freknur.
VALUR
MARGEIRSSON
Ég er psoriasissjúklingur og er
búinn að vera það í 24 ár. Ég hef
notað ýmsar aðferðir við að halda
honum í skefjum með áburðum og
einnig hef ég lagst inn á Húðsjúk-
dómadeild Landspítalans og farið
til sólarlanda. Fyrir um það bil
tveimur ámm var ég mjög slæmur
af psoriasis, var líkaminn allur út-
Valur Margeirsson.
steyptur. Ég fór þá til Sæmund-
ar Kjartanssonar, húðsjúkdóma-
læknis og fékk hjá honum smyrsl.
Notaði ég smyrslin um tíma en þau
virtust slá lítið á sjúkdóminn, því
að nýir blettir mynduðust þegar
aðrir hurfu. Um þetta leyti las ég
viðtal við verkfræðing H.S. í Vík-
urfréttum þar sem hann kom inn á
að psoriasissjúklingar gætu fengið
einhverja bót meina sinna í affalls-
lóni H.S. í Svartsengi (Bláa lón-
inu) og þar sem ég var mjög slæm-
ur af psoriasis á þessum tíma og lá
ekkert annað fyrir hjá mér en að
leggjast inn á Húðsjúkdómadeild-
ina, ákvað ég að hafa samband við
hitaveitustjóra til að ræða þann
möguleika að ég fengi að baða mig
í lóninu til að sjá hvort að það slæi
ekki á sjúkdóminn. Tók hann
mjög vel í það og vildi allt fyrir mig
gera þegar ég hafði skýrt fyrir hon-
um íyrirætlun mína. Bað hann mig
að hafa samband við yfirvélstjóra
H.S. í Svartsengi. Fórégsíðan upp
í Svartsengi og hitti hann og geng-
18-FAXI