Morgunn - 01.12.1964, Qupperneq 62

140
MORGUNN
raun og veru allt umhverfi? Ég er ekki að halda því fram,
að það séum við, sem sköpum hið þrívíða rúm efnisheims-
ins, heldur að það geti verið skapað af einhverjum vold-
ugum anda eða huga, sem við erum að einhverju leyti í
tengsium við. Draumarnir sýna, að mannssálin er skap-
andi, þótt í smáum stíl sé, og kann að geta starfað um
stund i rúmi, sem ekki er það sama og það, sem við skynj-
um í vökunni. Munurinn á því rúmi, sem birtist í draumi
og rúmi efnisheimsins, er einkum sá, að vökuumhverfið
skynja allir á svipaðan hátt, en draumumhverfið skynjar
dreymandinn einn. En engin skynsamleg ástæða er því
til fyrirstöðu að ætla, að fleiri en einn geti skynjað sama
draumrúmið, ef hin réttu tengsl ættu sér stað á milli
sálnanna. Og dæmi eru til þess, að menn hafa skynjað í
draumum eitt og sama umhverfi.
Við skulum hugleiða aðra algenga staðreynd. 1 stof-
unni þar sem þú situr og ert að lesa, eru ýmsar tegundir
af ósýnilegum bylgjum, Ijósbylgjur, hitabylgjur, útvarps-
bylgjur o. s. frv. Þessar bylgjur fylla stofuna, en eru þó
ólíkar að tíðni og blandast ekki saman. Nú vill svo til,
að við höfum skynfæri, sem geta skynjað hljóð- og hita-
bylgjurnar, en ekki hinar síðastnefndu. Við þurfum sér-
stök viðtæki, sem breyta þeim í hljóðbylgjur, svo við get-
um orðið þeirra vör. Á svipaðan hátt gætu tvær ólíkar
veraldir verið til í hinu sama rúmi, þótt við verðum yfir-
leitt ekki vör við nema aðra þeirra. Annar maður stadd-
ur á sama stað og við gæti aftur á móti skynjað með ein-
hverjum hætti hina veröldina. Og til kynnu að vera þeir,
sem gætu skynjað báða þessa heima eða bæði þessi svið
samtímis, ef þeir gætu stillt huga sinn rétt til þess. Þann
hæfileika átti heimspekingurinn Rudolf Steiner.
Það, sem ég vildi leggja áherzlu á, er þetta, að það
er ástand og eðli sálarinnar eða hugans, sem ákveður,
hvað við höfum hæfileika til að skynja. Heimur þeirra
framliðnu og heimkynni getur því verið allt í kring um
okkur, þótt við höfum enga hugmynd um það, né þeir