Morgunn - 01.12.1964, Qupperneq 65

MORGUNN
143
ekki áberandi. En þetta breytist smátt og smátt eftir því
sem stundir líða, og skynjunin sjálf breytist og verður
víðtækari. Þá taka menn að skapa, líkt og menn gera í
draumum hér á jörð, það umhverfi og þá hluti, sem þeir
þrá. Og einnig skynja menn þá hugsanir hvers annars
beinlínis og án allra orða.
Á astralsviðinu, sem svo er nefnt, er umhverfið ólíkt
og mismunandi, ekki síður en á jörðinni. Segja má með
nokkrum sanni, að þar skiptist menn einnig í mismunandi
þjóðir og menningarhópa. Ef til vill má gefa réttasta hug-
mynd um þetta með því að segja, að þeir, sem eru á svip-
uðu þroskastigi, lifi þar saman í margs konar félagsskap
eða hópum og þeir hafa ýmis samskipti sín á milli. Er að
sjá, að hver hafi frjálsræði til að halda sig þar, sem hann
kann bezt við sig, og í því umhverfi, sem bezt hæfir eðli
hans. Hinir þroskaðri virðast geta stigið niður á svið
þeirra, sem skemmra eru komnir áleiðis. En meiri erfið-
leikum er bundið fyrir þá iágþroskuðu að komast upp á
háþroskasviðin. Það er enginn ytri dómstóll, sem ákveður
sálum framliðinna stað. Segja má, að hver skapi sér um-
hverfi eftir sinni vild. En það verður aftur til þess, að
Þeir dvelja saman, sem líkastir eru. Og þetta veldur sam-
ræmi og kemur í veg fyrir þá spennu og þá árekstra, sem
oft eiga sér stað í jarðlífinu. Þess vegna ríkir þar eining
°g friður meðal mannanna. En enda þótt mönnum líði
betur en hér, þá sætta þeir sig þó ekki við kyrrstöðu til
lengdar. Lífið er framsókn og þroski þar, ekki síður en
hér. Og c'ð því kemur, að menn velja sjálfir að flytjast
á æðra svið.
Er þá nokkuð satt í hinni gömlu kenningu trúarbragð-
a«na um himnaríki og helvíti? Með tilliti til þess, sem
áður er sagt, að líkir veljist jafnan saman, má ætla, að
a iægstu sviðunum sé lífið engan veginn aðlaðandi í sam-
anburði við hærri sviðin. Kann þetta að liggja til grund-
vallar fyrir kenningunum um betri og verri staðinn. En
menn dæma sig sjálfir með vanþroska sínum til hinna