Morgunn - 01.06.1968, Qupperneq 16

10
M O R G U N N
En auk hinnar óviðráðanlegu trúar, hníga einnig að ódauð-
leikatrúnni ýmisleg skynsamleg rök. Ósennilegt er, að menn-
irnir verði til og sofni til eilífrar hvíldar von bráðar aftur,
áður en þeir hafa svo sem nokkurt tækifæri til að átta sig á
tilverunni. Ekkert af því, sem vér þekkjum og þreifum á
umhverfis oss, getur farizt, ekki einu sinni hið minnsta duft-
korn. Þetta mundu meira að segja allir efnisvísindamenn
staðfesta. Væri þá sennilegt, að lífiS, sem er furðulegasta
fyrirbrigði sköpunarverksins, og með því á ég við vitundar-
lífið, hugsunina, viijann, vitið, ástina og þekkingarþrána —
er þá sennilegt, að einmitt þetta geti farizt eða orðið að
engu?
Nei, vitundarlífið, sem er líf af lífi sjálfs skaparans, er
ævarandi eins og hann. Við getum ekki þreifað á þvi, en
samt er það verulegast af öllu og upphaf alls annars. Það
kastar ellibelg og rís upp úr hverri gröf, eins og gróður
jarðar á nýju vori.
Upprisan.
Það var með þessari öruggu vissu í sál sinni, sem meist-
arinn frá Nasaret sagði við lærisveina sína: Ég lifi og þér
munuð lifa! Og hið sama hafa allir meistarar kennt. En til
að sannfæra þá, sem daufir eru og tregir að trúa, þá sem
skortir skilning og ímyndunarafl, gerði Kristur meira:
Hann reis upp og birtist lærisveinum sínum eftir dauðann.
Þá var stofnuð kristin kirkja.
Frá því er skýrt í Nýja testamentinu, að lærisveinarnir
hafi orðið svo undrandi á þessum atburði, að þeir trúðu
ekki fyrir fögnuði. En er þeir að lokum sannfærðust, urðu
þeir svo hugfangnir af mikilleik atburðarins, að þeir fóru
um lönd og höf til að kunngera fagnaðarboðskapinn um
Messías þann, er sigrað hefði dauðann! Þeir héldu, að aldrei
hefði slíkur atburður gerzt.
Efnishyggja sú, sem ríkjandi var í hugarheimi vestrænna
þjóða undanfarna öld, og þau efnisvísindi, sem henni fylgdu,
stuðluðu um sinn mjög að því, að draga úr áhrifum upprisu-