Morgunn - 01.06.1968, Síða 17

MORGUNN
11
trúarinnar. Allur þorri visindamanna svo kallaðra var um
skeið trúlaus, og taldi hugmyndina um framlíf ekki annað
en barnalega óskhyggju, veröldin væri vélgeng, sálin skar,
sem slokkra r.iundi með upplausn líkamans.
Reyndar var þaö ekki nema æskilegt, að þessi efi gripi
hugina. Nútimamenn gera sig ekki ánægða með gamlar
sögusagnir, þeir vilja sjá og vita. Það gagnar ekkert að játa
eða látast trúa, ef menn innst inni gera það ekki. Þetta er
málefni, og ég vil telja það eitt af þeim brýnustu viðfangs-
efnum, sem nauðsynlegt er að rannsaka og ganga úr skugga
um til þess að unnt sé, að gera sér nothæfa lífsskoðun. Það
er ekki hægt að trúa á Guð nema menn trúi á lífið, og þeir
sem halda að lífið sé hverfult og tiltölulega ómerkilegt fyrir-
brigði trúa ekki á Guð, hvað margar játningar, sem þeir
þylja. Að vilja ekki rannsaka þetta vegna hjátrúar er að
vilja ekki þekkja Guð, með öðrum orðum fullkomin vantrú.
Ávöxtur slíks trúleysis, hvort sem hann ber á sér yfirskin
guðhræðslunnar eða ekki, verður ávallt jafnhræðilegur fyr-
ir menningu veraldarinnar.
Gervöll reynsla sannar, að það sem við af öllum huga
viljum vita, það tekst okkur að öðlast vitneskju um, og eins
verður um þetta: hvort lífið er ódauðlegt eða ekki. Senni-
lega líða ekki langir tímar, þangað til úr því verður skorið
án alls efa. Og þá fyrst hefur unnizt sú þekking, sem valda
mun aldahvörfum í öllum hugsunarhætti og siðferðilegri af-
stöðu mannkynsins. Þá munu menn læra að trúa meira á
guð en hægt er að kenna þeim með utanaðlærðum erfikenn-
ingum fyrri tíðar manna.
Hugmyndir fyrri tíðar manna hafa tiltölulega litla þýð-
ingu fyrir oss. Það er vor eigin lífsreynsla og skilningur,
sem verður að standa undir siðavitund mannkynsins í dag.
Og ef nútímamenn öðlast ekki opinberanir og reynslu líka
þeirri, sem höfundar trúarbragða hlutu á sínum tíma, þá
megnar enginn kraftur að láta þá trúa í raun og veru.
Hræsnarar geta þeir orðið, en ekki trúmenn.