Morgunn - 01.06.1968, Blaðsíða 21

MORGUNN
15
frumur líkama þíns endurnýjast á nokkurra ára fresti. Sá,
sem kominn er til ára sinna, hefur ekki aðeins átt marga
mismunandi fatnaði um ævina. Hann hefur einnig verið í
mörgum líkömum. Og líkami sjötugs manns er svo gjör-
ólíkur þeim, sem hann var í, þegar hann var barn, að það
er varla hægt að sjá nokkurt svipmót með þeim. Ef líkam-
inn er ég, þá er þetta „ég“ allt annað en það var fyrir nokkr-
um árum. Hið gamla ,,ég“ hefur þá farið veg allrar verald-
ar með þeim líkama sem eyddist og nýtt ,,ég“ komið í stað-
inn um leið og líkaminn varð annar.
Hvað sem öllum bollaleggingum líður, þá er það blátt
áfram staðreynd, að hver hugsandi maður finnur, að þetta,
sem hann kallar „ég“ er ekki líkami hans. Eigi að síður
virðist það með einhverjum hætti vera nálægt hinum breyti-
lega líkama hans. Það virðist stjóma störfum hans og nota
skynfæri hans til þess að skynja efnisheiminn og umhverfið.
Þetta ,,ég“ lætur sér ennfremur meira og minna annt um
líkamann og reynir að halda honum sem bezt við eins og
hverri annarri eign, og lætur gera við hann, ef hann bilar,
að svo miklu leyti sem þess er kostur. Sumum þykir meira
að segja ákaflega vænt um líkama sinn og dekra þá oft við
hann meira en góðu hófi gegnir. Samt sem áður finnur þú
mjög greinilega, að þú og líkami þinn eru sitt hvað. Þegar
þú horfir í spegil, sérðu þar alls ekki sjálfan þig, heldur
bara andlitið á þér. ,,Ég“ þitt er ekki andlitið. Það er ósýni-
legt og ekki verður á því þreifað. Það sést ekki einu sinni í
sterkustu smásjá, né heldur verður það vegið á nokkra
venjulega vog.
Við þetta vandast ennþá málið. Það er ekki aðeins að
þetta ,,ég“ er ósýnilegt. Við vitum ekki einu sinni hvort
það er í líkamanum sjálfum eða einhvers staðar fyrir utan
hann, enda þótt það sé í nánum tengslum við hann. Hugur-
inn reikar víða. Ferðum hans virðast ekki vera ákveðin tak-
mörk sett. Ýmislegt í reynslu manna virðist eindregið benda
til þess, að þetta ,,ég“ geti farið úr líkamanum og skynjað
það, sem gerist í órafjarlægð.