Morgunn - 01.06.1968, Síða 38

32
MORGUNN
Ég fann, að mátturinn mikli var raunveruleiki og að hann
umvafði mig á allar hliðar.
Brátt fór ég að sækja fundi í félagi þeirra, sem höfðu
sigrazt á drykkjufýsninni. Þetta samfélag var alveg ein-
stætt og engu öðru líkt. Þarna ríkti fullkominn skilningur.
Og þegar ég hiýddi á þessar lifandi frásagnir um niðurlæg-
ingu og sigur af vörum þeirra, sem sjálfir höfðu reynt þetta
hvort tveggja, þá tók mér að skiljast, hvað náð Guðs er í
raun og veru. Sú breyting sem á mér varð, yfirsteig allan
skilning. Mér fór líkt og blinda manninum við hliðið, sem
Jesús gaf aftur sjónina. Ég fann að ég, sem hafði verið
blindur, var nú orðinn sjáandi. Þessi hópur var fullur þakk-
lætis og auðmýktar. Og stöðugt bættust nýir við, sem þörfn-
uðust hjálpar og umhyggju.
Næstu mánuðina varð ég vottur að minni eigin upprisu.
Ég veit, að andlegar lækningar eiga sér stað, sökum þess
að ég hef sjálfur fengið heilsuna á ný. Ég veit, að unnt er
að breyta ótta í traust, niðurlægingu í auðmýkt, blygðun
í öryggi.“
Góðir lesendur, mér finnst þessi merkilega reynsla
Arthurs Ford eiga erindi til okkar allra. Ekki síður þeirra,
sem ekki telja sig eiga við slík vandamál að stríða, því að
ljós skilningsins þarf að lýsa þeim, sem villzt hafa í þessu
myrkri. En ef einhver hlustenda minna kynni að eiga í
þessari baráttu, þá vil ég minna hann á, að gefast aldrei upp,
þvi að einnig hér á landi starfar sami göfugi félagsskapur-
inn, sem bjargaði Arthur Ford, það eru AA-samtökin; og
það kæmi mér ekki á óvart, þó einhverjir lesenda minna
blessuðu þennan félagsskap í huganum fyrir að hafa bjarg-
að einhverjum nánum ættingja eða vini úr greipum þeirrar
þjáningar og niðurlægingar, sem Arthur Ford var bjargað
úr með sama hætti.