Morgunn - 01.06.1968, Qupperneq 47

MORGUNN
41
honum finnst hann hafi ekki getað sagt helminginn af því,
sem hann langar til að segja.“
Lýsing Jakobs af þessum manni og umsögn hans um hann
að öðru leyti, á í alla staði við þann pilt, er ég hef þegar
rninnzt á; þau atriði, er hann tilfærir, eru sérkennileg fyrir
hann og einkennandi. Hann var nemandi í Eiðaskóla, og í
bréfi til mín þaðan minntist hann einu sinni m. a. á það, að
sig langaði mjög til að halda áfram námi við æðri skóla.
Landslaginu, er Jakob þykir óþarfi að lýsa, hafði hann lýst
aður í sambandi við Björgvin Andrésson, er ég hef getið um
1 áðurnefndu erindi mínu, en þeir voru báðir úr sama byggð-
arlaginu. Að öðru leyti vísast til þess, er ég hef áður sagt
um þennan pilt í upphafi erindis míns.
Svo leið tíminn, og ég heyrði ekki neitt frekar frá þess-
Urr> gengna góðvini mínum. Ég var lika sjaldnar fundargest-
ur hjá frúnni en ella hefði orðið, því að ég hafði þá tekið að
uiér að rita á fundum hennar jafnóðum það, er Jakob sá og
]ýsti hjá viðstöddum fundargestum.
Á þeim fundum sat ég ævinlega fyrir utan hringinn, og
Jakob beindi athygli sinni eingöngu að þeim, er voru gestir
a fundunum. Á einum fundinum, þann 29. febrúar, undir
fundarlokin, er ég var ða skrifa það, sem Jakob var að segja,
kallaði hann allt í einu til mín: „Heyrðu, Einar, það er
ómögulegt fyrir okkur að komast undan því að láta þig fá
einhvern skerf af fundartímanum. Við getum ekki komizt
hjá því að gera eitthvað fyrir þá, sem vilja láta þig vita af
sér, þó að það verði að vísu lítið, þessa stuttu stund, sem
við ennþá höfum ráð á, er við getum gert fyrir þá“.
„Allan fundartímann hefur staðið hjá þér maður“, hélt
Jakob áfram. „Hann hefur staðið fast hjá þér og hallað sér
upp að öxlinni á þér. Hann hefur verið að lesa í bók öðru
hvoru og horfa á þig með ástúð og innileik. Þetta er ungur
maður, einkar viðfelldinn og skemmtilegur, sérstaklega al-
úðlegur og góðlegur drengur að sjá. Hárið á honum er skol-
leitt, í meira lagi þykkt, það vill falla niður á ennið, hægra