Morgunn - 01.06.1968, Qupperneq 56

50
MORGUNN
færða atriði gæti verið rétt. Ég reyndi því að afla mér upp-
lýsinga um þetta atriði, og þvert á móti hyggju minni,
reyndist allt rétt og satt, er Jakob sagði frá og lýsti i sam-
bandi við þessa stúlku.
Til eru þeir, sem vilja halda því fram, að þær endurminn-
ingasannanir, sem mynda aðalatriðin í því, er sá, sem þarna
kvaðst vera að verki, dregur fram í því skyni að sanna fram-
haldslíf sitt, séu engar sannanir þess, þvi að í sambands-
ástandinu dragi miðillinn með einhverjum hætti alla slíka
vitneskju, er þarna komi fram, úr huga viðstadds eða við-
staddra fundarmanna. En í sambandi við slikar fullyrðinga-
tilgátur vil ég spyrja: Hvernig stendur á því, að miðillinn
skyidi aldrei veturinn 1930—’31, er ég var nokkuð tíður
gestur á fundum hjá frúnni, lýsa þessum pilti hjá mér, því
að ég kom þennan vetur aldrei svo á fund hjá frúnni, að ég
ekki byggist fastlega við því, að hann myndi gera vart við
sig. En ég hlýt fyrst verulegar fregnir af honum, þegar ég
er alls ekki fundargestur, en sit fyrir utan hringinn, önnum
kafinn við að rita það, er Jakob var að segja fundargest-
unum.
En hvaðan átti þá miðillinn eða sá, er stjórnar talfærum
hennar í sambandsástandinu, að ná í vitneskju um stúlku
þá, sem hann sýnir, og hvers vegna var því atriði haldið svo
fast og ákveðið fram af vörum hennar, þrátt fyrir það, þó að
ég efaði mjög og vefengdi allt það, er um stúlku þessa var
sagt? Ekki er hægt að segja, að vitneskjan um hana sé sótt
í huga minn, þvi að engin slík vitneskja var þar til; ekki var
heldur auðið fyrir miðilinn að fá hana frá öðrum viðstödd-
um fundarmönnum, því að ég var sá eini þar, sem þekkti
þennan mann. Og öll áður fengin vitneskja af hálfu miðils-
ins um þennan mann eða fólk hans er útilokuð og gersam-
lega ómöguleg.
Mér var heldur ekki unnt að skilja, hvað hann átti við,
er hann sýnir heyflutninginn á bátnum, en nánari eftir-
grennslanir leiddu í ljós, að það atriði var einnig rétt.
Ég lít svo á, frá mínu sjónarmiði séð, að slík sannana-