Morgunn - 01.06.1968, Qupperneq 60

54
MORGUNN
og annað fólk, og dulsýnina, sem skyndilega birtist þeim í
þessu sýnilega umhverfi. — Og svo eðlilega sameinast oft
skyggnisýnin umhverfinu, að menn jafnvel átta sig ekki á
því, að um neitt óvenjulegt sé að ræða, fyrr en sýnin hverf-
ur. Stundum varir sýnin stutta stund. Við sjáum manni
skyndilega bregða fyrir okkur á götu eða inni í stofu, sem
hverfur áður en varir. Hitt á sér þó einnig stað, að sýnin
varir alllengi, svo unnt er að athuga hana gaumgæfilega.
Hitt er sjaldgæfara, en á sér þó einnig stað, að hinum
skyggna hverfi skyndilega það umhverfi, sem hann hefur
fyrir augum, en í þess stað er brugðið upp fyrir honum al-
gjörlega annarlegri sýn, þar sem við blasir nýtt umhverfi,
sem hann jafnvel alls ekki þekkir né kannast við, fólk, sem
hann hefur aldrei áður séð, og atburðir, sem hann veit
engin deili á.
Algengasta tegund skyggni er án efa sú, að menn sjá
framliðið fólk. Stundum þekkja þeir það greinilega vegna
þess, að þeir hafa kynnzt því á meðan það lifði hér á jörð.
Stundum þekkja þeir það ekki, en geta lýst því svo ljóst og
greinilega, að aðrir eru ekki í minnsta vafa um, að þar hafi
verið um nána ættingja eða vini að ræða, sem látnir eru, og
sumir fyrir löngu, og hinn skyggni hefur sannanlega aldrei
séð eða þekkt á meðan þeir lifðu hér.
Oft er það ljóst, að það framliðna fólk, sem hinn skyggni
sér, virðist eiga eitthvert ákveðið erindi með því að gera
vart við sig. Og þessi erindi geta verið mjög mismunandi.
Sama veran sést hvað eftir annað í fylgd með sama mann-
inum, eins og hún láti sér sérstaklega annt um hann og vilji
fylgjast með öllu starfi hans og lífi, sé honum eins konar
verndarengill, sem vill reyna að vara hann við og leiðbeina
honum. 1 þessu sambandi er það harla athyglisvert, að oft
kemur það fyrir, að þessa sömu veru sjá margir skyggnir
menn jafnan vera í fylgd með þeim manni, sem hún vill
vernda, og lýsa henni allir á sama veg, svo þar er ekki um
að villast.
Þessar verur, sem stundum eru nefndar fylgjur, birtast