Morgunn - 01.06.1994, Page 22

MORGUNN
Kannski og kannski ekki, það var mín skoðun. Og þá hafði ég
hugfast hvernig fór fyrir Conan Doyle og lofaði sjálfum mér
að gera ekki sömu mistök og hann.
A leiðinni heim með flugi var eins og táknmynd alls þessa
birtist mér. Eftir að ég kom á flugvöllinn var tilkynnt um töf á
fluginu og farþegarnir látnir bíða í margar klukkustundir.
Loksins ákvað flugfélagið að hefja flugið að loknum
viðgerðum, svo allir gengu um borð og boðið var upp á
drykki. Nú var komið myrkur úti. Ég sat í sæti mínu með
drykkinn í hendinni og las í bók, en lít sem snöggvast út um
gluggann og út í myrkrið, þá finnst mér eins og vélin sé komin
á loft. í því ekur flugvallarbíll framhjá glugganum mínum og
blekkingin verður að engu. Þegar engin fartæki voru sjánleg úr
glugganum mínum þá læddist sama blekkingin að mér aftur.
Mér leið svolítið svipað í sambandi við dulræn fyrirbæri.
Það virtist eins og við værum á flugi, en mér fannst ég ætti að
hinkra aðeins við og vera alveg viss um að ég væri ekki enn
niðri á jörðinni.
20
i