Ársrit Vélstjórafélags Íslands - 01.01.1926, Qupperneq 24

Skýrsla
yfir Samskotasjóð Vjelstjóraf jelags íslands.
Eins og öllum meðlimum fjelags vors má vera
Ijóst, var sú stefna tekin í fjelagi voru, að styrkja
eftir mætti þá, sem við fráfall meðlima vorra mistu
fyrirvinnu sína og stóðu eftir meira og minna varn-
arlausir í lífinu. Var styrktarsj óði vorum ætlað að
mestu þetta hlutverk og því var lagður til hans svo
drjúgur skerfur árlega. En það kom brátt í ljós, að
þarfimar jukust meir og skjótar en sjóðurinn, svo
að hann var eigi fær um að uppfylla þær, með þeim
takmörkum sém honum voru sett.
Kom þetta fyrst í ljós, er börn Sigurbjarna heit-
ins urðu munaðarlaus og voru tekin á arma vora.
Myndaðist þá annar sjóður, bamasjóðurinn, sem tók
að sjer það hlutverk, að fylla í skarð það, sem styrkt-
arsjóðurinn megnaði ekki að fylla í. Tókust samskot-
in svo vel, að fyllilega var bætt úr.
Við fráfall fjelaga vors, Valdimars Árnasonar,
fjekk fjelagið alveg nýtt verkefni, sem var að bjarga
eignum dánarbúsins frá fjámámi, og tryggja með
því eftirlifendunum sæmilega framtíð, eftir því sem
ástæður voru til. Vjer, sem femgum mál þetta í hend-
ur, litum svo á, að lög styrktarsjóðsins heimiluðu