Árbók Tannlæknafélags Íslands - 01.01.1966, Side 11

9
Reglugerð
um breyting á reglugerÖ varÖandi gerÖ lyfseÖla og afgreiÖslu
lyfja, nr. 273 30. desember 1950.
1. gr.
41. gr. reglugerðarinnar orðist svo:
Tannlæknum er heimilt að ávísa sjúklingum sínum lyfjum,
sem eingöngu eru ætluð til notkunar útvortis.
2. gr.
42. gr. reglugerðarinnar orðist svo:
Tannlæknum er heimilt að ávísa sjálfum sér til þess að nota
við störf sín:
a) staðdeyfilyfjum, sem skráð eru í gildandi lyfjaverðskrár,
til þess að deyfa með tennur, tannhold eða kjálka,
b) svæfingarlyfjum, sem skráð eru í gildandi lyfjaverðskrár,
c) injectabile adrenalini, injectabile nicethamidi, injectabile
oxedrini, injectabile pilocarpini og vitrella amylii nitritis,
^) topicinum og tilsvarandi sérlyfjum,
e) þeim lyfjum, sem greind eru i 43. gr., en ár takmarkana
a magni, er þar ræðir,
f) lyfjum, sem eingöngu eru ætluð til útvortis notkunar.
3. gr.
43. gr. reglugerðarinnar orðist svo:
Tannlæknum er heimilt að ávísa sjúklingum sínum inn-
tökulyfjum, svo sem greint er hér á eftir. Um afvegna lyfja-
skammta gildir, að eigi má ávísa fleiri en 25 í senn.