Árbók Tannlæknafélags Íslands - 01.01.1966, Side 38

36
algengara í sveinbörnum heldur en meybörnum. Hugsanleg
skýring á þessari staðreynd er, að kvenkynið hafi meiri mót-
stöðu gagnvart erfðum orsökum likamsgallans. Með öðrum
orðum: þótt styrkleiki hinna erfðu orsaka sé hinn sami í báð-
um kynjum, er mótstaða kvenkynsins meiri, sem orsakar það.
að líkamsgallinn kemur síður fram hjá kvenkvninu. Þótl
likamsgallar þessir komi síður fram hjá kvenkyninu, má ekki
gleyma því, að hinar erfðu orsakir eru eftir sem áður til staðar,
og ef mótstaða kvenkynsins er meiri, getur það „flutt“ meiri
styrkleika af erfðum orsökum en karlkynið. Þessi „hypothesis“
gæti skýrt niðurstöður þær, sem fengust við samanburð á
tiðni CL/CP í móðurætt og föðurætt íslenzku tilfellanna.
Undanfarna tvo til þrjá áratugi hefur hlutverk tannlækna
í viðureigninni við þessa likamsgalla stóraukizt. Má segja,
að án aðstoðar tannlæknis sé nærri útilokað að ná fullkom-
inni bót á palatoschisis, þrátt fyrir snilli skurðlæknanna. Allir
meiri háttar gallar á gómnum hafa í för með sér truflun á
tannstæði, missi tanna og periodontitis. öllum er ljóst, hve
þýðingarmikið hlutverk tennurnar eiga í viðhaldi þess forms,
sem skurðlækninum tekst að ná. Nú til dags þurfa því flestir
tannlæknar að meðhöndla þessa sjúklinga og komast því ekki
hjá hinum margvíslegu spurningum aðstandenda þessara
barna. Hverjum tannlækni er því nauðsynlegt að afla sér
þekkingar, ekki eingöngu viðvíkjandi aðgerðinni, sem fram á
að fara, heldur einnig gagnvart þessu vandamáli sem heild.
Þótt aðeins hafi verið stiklað á stóru í þessari grein, er það
von min, að hún gefi sæmilegt yfirlit yfir tíðni og arfgengi
chilochisis og palatoschisis á fslandi. Enn er verið að vinna
úr gögnum, sem fyrir hendi eru, og góðar vonir standa til
þess, að áframhald verði á þessum rannsóknum á fslandi.
Rannsókn sem þessi getur því aðeins tekizt, ef náin sam-
vinna allra hlutaðeigandi aðila er fyrir hendi. í framkvæmd
íslenzku rannsóknarinnar var þessi samvinna með afbrigðum